Μεθύσι και μέθη

⇒ Σιγά σιγά γίνεται και για φέτος παρελθόν η εορταστική περίοδος των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και οσονούπω των Φώτων. Ο κύκλος του ανθρώπινου χρόνου ακολουθεί την ατέρμονα πορεία του. Εύστοχα στη σανσκριτική γλώσσα (αρχαία ινδικά) η λέξη kālaḥ σημαίνει και τον κύκλο και το χρόνο – «του κύκλου τα γυρίσματα» που θα έλεγε ο Βιτσέντζος Κορνάρος στον Ερωτόκριτό του. Στα επαναλαμβανόμενα κλισέ των ημερών θα ακούσει κανείς συμβουλές για το «πώς θα χάσετε τα περιττά κιλά των εορτών» ή τι πρέπει να κάνει για να αντέξει το ποτό και να μη μεθύσει. Ειδικά για το τελευταίο, η απάντηση δεν είναι και τόσο απλή. Στην Ελλάδα συγχέουμε μάλλον, σε μια γλυκειά παρεΐστικη παραδοχή και αποδοχή, το πνεύμα με το οινόπνευμα. Τέτοιες μέρες το πρώτο ομιλεί διά του δευτέρου… Τηρούμε φαίνεται την παράδοση των αρχαίων μας προγόνων για τους οποίους, σημειωτέον, το ποτό ήταν απαραίτητο μέρος του ώριμου διαλόγου, της επιχειρηματολογίας και της παιδείας. Τα συμ-πόσια έδιναν και έπαιρναν. Με τη διαφορά ότι εμείς το έχουμε πάει πολύ πιο πέρα – με άκρατον οίνον μάλιστα και όχι κεκραμένον. Γιατί οι ξενέρωτοι οι Αρχαίοι έπιναν κράμα οίνου και νερού (κρασί) ενώ εμείς τους έχουμε ξεπεράσει. Σπάσαμε προ πολλού την έξυπνη κούπα του Πυθαγόρα! Οι φιλόσοφοι, πάντως, στο ερώτημα εάν πρέπει ο σοφός να πίνει και εάν ναι πόσο, απάντησαν καταφατικά αλλά με μέτρο. Για τον φρόνιμο άνθρωπο η απόλαυση του οίνου οδηγεί στη χαλάρωση ενώ το μεθύσι στη φλυαρία. Συνιστά λοιπόν ο Αριστοτέλης και εδώ τη μεσότητα. Γνωστή είναι η πραγματεία του «Συμπόσιον ή περί Μέθης». Με μέτρο λοιπόν, είτε πρόκειται για το «μεθύσι» των γιορτών, είτε για τη μέθη της επιτυχίας ή της πολιτικής.

Δημοσιεύθηκε στην Uncategorized και χαρακτηρίσθηκε , , , . Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Απάντηση