Οι μαυροφορεμένοι κι η πικρή αλήθεια

→ Έξι μικρά κασόνια. Σκεπασμένα με μία ελληνική και μία κυπριακή σημαία το καθένα. Μέσα λίγα οστά. Και έξι γιγάντιες ψυχές. Σώματα δεν υπάρχουν. Ούτε καρδιά ούτε μυαλό. Τα έλιωσε η προδοσία. Τα εξαφάνισε ο χρόνος. Όχι, όμως, και τις ψυχές. Αυτές δεν τις αγγίζει τίποτα. Ιδίως οι ψυχές των ηρώων είναι σαν τους αετούς. Πετούν ψηλά, περήφανες, με ανοικτά τα φτερά. Πάνω από τον τόπο της προδοσίας, το αετίσιο μάτι τους παρακολουθούσε τόσες δεκαετίες τον εξευτελισμό του τόπου, των ηγετών, των ανθρώπων… Βούρκωναν τα μάτια.

Η συνέχεια ΕΔΩ

Δημοσιεύθηκε στην Uncategorized. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Απάντηση