Πάμε λαϊκή;


⇒ Πατάτα, κολοκύθι, βλίτο και μαϊντανός απαξιώνονται συχνά στη γλώσσα μας για να χαρακτηρίσουν ανθρώπους και ενέργειες:

Έκανα μια πατάτα,

κάθομαι και ακούω τέτοιες πατάτες

τι κολοκύθας! (ελαφρόμυαλος)

κολοκύθια με ρίγανη

κολοκύθια!

δεν τρώω βλίτα (δεν είμαι ανόητος)

ρε βλίτο!

όποιο κανάλι και αν ανοίξεις, βλέπεις αυτόν τον μαϊντανό μπροστά σου

→ Από την άλλη, γνωρίζουμε ότι ο μαϊντανός νοστιμίζει το φαγητό, ότι τα εύγευστα βλίτα συνοδεύουν πολλά πιάτα. Ξέρουμε επίσης ότι τα κολοκύθια, εκτός όλων των άλλων, κρατάνε συνήθως και μία περίοπτη θέση στο ταψί ή στην κατσαρόλα με τα γεμιστά. Τι να πεις και για τις πατάτες με το κατσικάκι στο φούρνο! Όταν είναι νόστιμες, δεν παίζονται – μα ούτε οι τηγανητές πάνε τότε πίσω. Προς τι, επομένως, το «μένος» έναντι των ταπεινών αυτών δημιουργημάτων της φύσης; Μια απάντηση θα ήταν ίσως ότι αυτό γίνεται, επειδή εύκολα μας χαρακτηρίζει η «αμετροέπεια». Με τον ίδιο τρόπο, στολίζουμε κάποιον ως «γαϊδούρι» ασεβώντας απέναντι στα άκακα, συνεργάσιμα και υπομονετικά τετράποδα, τα οποία εδώ και χρόνια -με την εξέλιξη της τεχνολογίας- εκλείπουν σιγά σιγά ως οχήματα μεταφοράς. Ίσως όμως τελικά τα υποζύγια αυτά να επιβιώσουν (σε μια κάποια σημασία τουλάχιστον) στις διάφορες κοσμητικές εκφράσεις – τι γαϊδούρι είναι αυτός, τι γάιδαρος Θεέ μου… Η αμετροέπειά μας τότε θα δικαιωθεί με ολίγες δόσεις οικολογίας. Προσέξτε τώρα τη διαφορά. Ενώ το γλωσσικό «γαϊδούρι» είναι απαξιωτικά και πάντα ένα «γαϊδούρι» δεν συμβαίνει το ίδιο με την πατάτα. Εν ολίγοις, και με έτοιμο το ψητό (μην τολμήσετε να βάλετε στη θέση της πατάτας το γαϊδούρι) μια πατάτα, όταν είναι πράγματι πατάτα, τότε δεν είναι πατάτα αλλά είναι μία όντως πατάτα! Σκεφτείτε, συνδυάστε και ψωνίστε ελεύθερα. Πάμε λαϊκή;

Δημοσιεύθηκε στην Uncategorized. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Απάντηση