Όταν παύση ο ήλιος

→ Ευαισθησία. Από το Λεύκωμα νεαρής Ελληνίδας της Αιγύπτου (17/9/1934) μητέρας συγγενικού μου προσώπου. Δεν το είδα πουθενά αλλού, δεν γνωρίζω εάν υπάρχει πουθενά αλλού. Σε πολυτονικό εννοείται:

Όταν παύση ο ήλιος τον ουρανόν να σχίζη

Και η αργυρά πανσέληνος την νύκτα να φωτίζη

Όταν παύση η αμυγδαλιά λευκόν να κάνη άνθος

Τ’ αηδόνι εις την μοναξιά να κελαϊδή με πάθος

Όταν κι εγώ την πρόσκαιρον αυτήν ζωήν αφήσω

Ω! Τότε πλέον πίστευσον πώς θα σε λησμονήσω.

Δημοσιεύθηκε στην Uncategorized. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Απάντηση