-
Πρόσφατα άρθρα
Πρόσφατα σχόλια
- Αβερράνδος στο Δεν θέλω να δω το Famagusta
- Κώστας N. Κωνσταντίνου στο Αλλοίωση και φθορά στην Τράπεζα Θεμάτων
- ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΙΦΝΙΑΔΟΥ στο Αλλοίωση και φθορά στην Τράπεζα Θεμάτων
- Επισκέπτης στο Τώρα που ανακατεύτηκε η τράπουλα, όλοι τρέχουν και δεν προλαβαίνουν
- Κώστας N. Κωνσταντίνου στο Τώρα που ανακατεύτηκε η τράπουλα, όλοι τρέχουν και δεν προλαβαίνουν
- Επισκέπτης στο Τώρα που ανακατεύτηκε η τράπουλα, όλοι τρέχουν και δεν προλαβαίνουν
- Επισκέπτης στο Τζαμί η Αγια Σοφιά
Ετικέτες
- Αιγαίο
- Ελλάδα
- Ελληνισμός
- Ευρώπη
- Θράκη
- Ιστορία
- Κύπρος
- Λύκειο
- Μικρασία
- ΝΔ
- ΟΛΜΕ
- ΠΑΣΟΚ
- Παιδεία
- ΣΥΡΙΖΑ
- Τουρκία
- Φίλης
- αλληλεγγύη
- αξιοκρατία
- αξιολόγηση
- γεωπολιτική
- γιαγιά
- γλώσσα
- δημοκρατία
- δημοσιογράφοι
- δημοψήφισμα
- εκπαίδευση
- εξετάσεις
- εξουσία
- επιστήμη
- ηθική
- καταλήψεις
- κοινωνία
- κυβέρνηση
- λαϊκισμός
- μετανάστες
- μνημόνιο
- μόδα
- πατρίδα
- προπαγάνδα
- πρόσφυγες
- συνδικαλισμός
- σχολείο
- σύνταγμα
- φιλοσοφία
- ψέμα
Αναζήτηση
Select your language
Τι γιορτάζουμε κάθε χρόνο τέτοια μέρα στους κήπους του απαστράπτοντος Προεδρικού Μεγάρου;
Δεν είδα ποτέ την υπαρξιακή μου ταυτότητα μόνον μέσα από το κρατικό πρίσμα είτε του πολίτη της Κυπριακής Δημοκρατίας, είτε του πολίτη της Ελληνικής Δημοκρατίας. Παιδιόθεν, ο Ελληνισμός και η Ελλάδα κατέχουν θέση κεντρική στη συνείδησή μου. Έτσι με μεγάλωσαν οι γονείς μου, αυτά μου έμαθαν οι δάσκαλοί μου. Όποιος δεν συμμερίζεται αυτή μου την εξομολόγηση, δεν νομίζω ότι έχει να κερδίσει οτιδήποτε διαβάζοντας όσα λίγα παραπονιάρικα ακολουθούν.
Κάθε χρόνο στις 24 τέτοια μέρα ξυπνώ με θλίψη. Άλλωστε ο Ιούλιος, με το τόσο του καλοκαιρινό φως, προβάλλει εξ αρχής από παντού κατάμαυρος. Δεν ξεχνώ ότι η κατάρρευση της Χούντας και η αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974 -δεκατριών χρονών τότε, όταν δεν προλάβαμε να χαρούμε την παιδικότητά μας- δεν προέκυψε, δυστυχώς, ως αποτέλεσμα αγώνων και αντίστασης του ελληνικού λαού στη δικτατορία, ούτε είναι καθόλου βέβαιο ότι η πτώση θα συνέβαινε σύντομα (το στυγνό καθεστώς ήταν ισχυρό) εάν δεν υπήρχε η προδοσία προς την Κύπρο που έφερε την τουρκική εισβολή. Η επιστροφή της δημοκρατίας στην Ελλάδα ήταν ένα αιματοβαμμένο εξ ανάγκης δώρο του κυπριακού Ελληνισμού. Ξυπνώ με θλίψη τέτοια μέρα και διερωτώμαι βαθιά μέσα μου για το περιεχόμενο της δεξίωσης για την αποκατάσταση της δημοκρατίας – μιας δημοκρατίας η οποία προέκυψε «ερήμην» των Ελλαδιτών, αλλά όμως πάνω στις πλάτες των Ελλήνων της Κύπρου. Τι γιορτάζουμε τελικά κάθε χρόνο τέτοια μέρα στους κήπους του απαστράπτοντος Προεδρικού Μεγάρου; Για ποιο γεγονός χαιρόμαστε;
Πάντως, στην πορεία της ημέρας με καταλαμβάνουν αισθήματα αλληλοσυγκρουόμενα. Είναι η χαρμολύπη από τη μια, που η ελλαδική κοινωνία απολαμβάνει με τη θυσία της μικροκόρης “μάνας” του Ρίτσου, εδώ και σχεδόν μισόν αιώνα, αέρα ελευθερίας αλλά και από την άλλη η πίκρα για τη σκακιέρα των γεωπολιτικών συμψηφισμών που δεν αφήνουν τα πιόνια να κερδίζουν σχεδόν ποτέ. Ή σχεδόν ποτέ. Αλλά εδώ ακριβώς είναι που βρίσκεται η πεποίθησή μου ότι με πίστη στον Θεό και στην Ελλάδα μπορούμε να συνεχίσουμε με επιμονή την επίπονη προσπάθεια για το καλύτερο μέλλον του Ελληνισμού. Ελπίζω με συγκεκριμένα αποτελέσματα και για την Κύπρο, που θα πλαισιώσουν με άλλο νόημα την ετήσια γιορτή της Δημοκρατίας.
Υ.Γ.: Τα παραπάνω, ανεξάρτητα από τη χθεσινή ανακοίνωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας ότι “ενόψει των έκτακτων συνθηκών που επικρατούν στη χώρα λόγω των πυρκαγιών, η αυριανή δεξίωση για την επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας ματαιώνεται”.
Δημοσιεύθηκε στη Uncategorized
Σχολιάστε
Πιο πειστικό θα ήταν, εάν έλεγες ότι φταίνε οι εξωγήινοι!
Μεγάλη υπόθεση να έχεις βαθιά μέσα σου πραγματική εμπιστοσύνη στον διάλογο και έναν ειλικρινή σεβασμό στις επιλογές του άλλου. Στη «διαφορετικότητά» του δηλαδή, όπως λένε οι κανόνες της πολιτικής ορθότητας. Με τον όρο «διαφορετικότητα» δεν εννοώ μόνο το «αλλιώτικο», τη σεξουαλικότητα, τη θρησκεία, το χρώμα κτλ, αυτά εν ολίγοις που σε γενικές γραμμές είναι άμεσα διακριτά και λειτουργούν ως σημεία αναφοράς μιας αυτονόητα ακριβής και γενναίας ηθικής αξίας. Δεν αναφέρομαι μόνο σε αυτό.
«Διαφορετικότητα» σημαίνει να σέβεσαι τη σύννομη πολιτική και ιδεολογική προτίμηση του άλλου. Τη γνώμη του και την ψήφο. Αυτού του είδους τη διαφορετικότητα την κατανοείς και την υπερασπίζεσαι μόνον, όταν απαλλάσσεσαι από το φασιστικό δόγμα «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας». Πόσες φορές δεν το ακούσαμε, με το μασκωμένο επιχείρημα της επανάστασης και του προοδευτισμού… «Θα μπορούσε και κάποιος άλλος να έχει δίκαιο», όπως λέει ο Σοφοκλής στην Αντιγόνη του. Στην πραγματικότητα, επαναστάτης είναι όποιος μειώνει τη ανεργία και προσφέρει ασφάλεια, όποιος δίνει φαΐ και δουλειές στον κόσμο, όποιος δεν καταδιώκει τον ιδιωτικό τομέα και φέρνει επενδύσεις, εκείνος που κάνει αποτελεσματικές τις δημόσιες υπηρεσίες, αυτός που δεν ορμά για τον έλεγχο των αρμών της εξουσίας. Επαναστάτες δεν είναι αυτοί που παλεύουν να μπουν τροχονόμοι στη σκέψη μας, με χιλιοειπωμένα τσιτάτα, ανασυρμένα από τον καταψύκτη της ιστορίας, με ιδεολογικές ακαμψίες – αυτοί είναι πατερούληδες. Αντίθετα, επαναστάτες είναι αυτοί που διαβάζουν, τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο και κατανοούν, τι λένε οι άλλοι για τη χώρα μας. Και τους βρίσκεις παντού, φτάνει να έχουν ανοικτό μυαλό. Δεν κλείνονται σε στεγανά.
Για μένα, εδώ και πολλά χρόνια δεν υπάρχουν πλέον ιδεολογίες. Το να κατατάσσεις τους ανθρώπους σε δεξιούς ή αριστερούς δεν μου λέει απολύτως τίποτα, ούτε κατοχυρώνει κάτι. Μου λέει όμως πολλά, όταν φορτώνεις την εκλογική σου ήττα στο λαό που υποτίθεται ότι υπερασπίζεσαι, όταν την αποδίδεις στην συνομωσία όλων των υπολοίπων εναντίον σου, όταν τα επιρρίπτεις στο σύστημα, όταν λες στον κόσμο ότι φταίνε τα σύνδρομα που έχουν οι αλλοπρόσαλλοι ψηφοφόροι, επειδή δεν προτίμησαν το σκορποχώρι στο μαγαζάκι σου. Τώρα το θυμήθηκες; Αλήθεια, πότε μιλάς στο όνομα του λαού και πότε όχι; Και μου λέει ακόμα πολύ περισσότερα, όταν αρνείσαι την πραγματικότητα και επιχειρηματολογείς στα όρια της παράνοιας. Πιο πειστικό θα ήταν, εάν έλεγες ότι φταίνε οι εξωγήινοι! Δεν σέβεσαι τότε τον πολίτη, δεν έχεις τριφτεί μέσα στην δημοκρατικότητα. Αμφιβάλλω μάλιστα έντονα, εάν όντως εντάσσεσαι και στο λεγόμενο «συνταγματικό τόξο».
Μάνα μου όλα περνούνε και όλα γίνονται ξανά…
Δημοσιεύθηκε στη Uncategorized
Σχολιάστε
