Διάδρομος για τυφλούς

 ⇒ Αφορμή για αυτό το σημείωμα, μου δίνει το προηγούμενο post περί Κύπρου. Τα λόγια του Σοφοκλή «τυφλός και στα αυτιά και στο νου και στα μάτια» δεν έχουν να κάνουν μόνο με τα μεγάλα και υψηλά. Προφανώς και δεν είναι «τυφλοί» όσοι συνάνθρωποί μας απλά στερούνται την αίσθηση της όρασης. Απεναντίας όμως, φαίνεται ότι κάποιοι άλλοι είναι. Πράγματι, ποίος νους μέγας είχε την ευρεσιτεχνιακή έμπνευση να κατασκευάσει με τέτοια άνεση και σιγουριά (όπως φαίνεται στη φωτογραφία, έξω από το 3^ο Γενικό Λύκειο Ηρακλείου, Δημοκρατίας 12) τον πιο πάνω επί πεζοδρομίου διάδρομο για τους τυφλούς; Ευκολότερα βέβαια στρώνονται οι πλάκες, δυσκολότερα κόβονται τα δέντρα και πολύ πιο δύσκολα (!) δεν γίνεται απλά εκεί διάβαση… Οι τυφλοί συμπολίτες μας μήπως πρέπει να αποκεφαλιστούν πρώτα για να γίνουν αποδεκτοί από το λαβύρινθο της επικίνδυνης αυτής πόλης; Αδιαφορία, άγνοια, βλακεία, ή κάτι άλλο;