Ένας επιτήδειος αμφιδέξιος

[συνέχεια από τη χτεσινή μας ανάρτηση]

⇒ Πάνω σε αυτό τον συνεκτικό και ασφαλή για τη νεοελληνική κουτοπονηριά και διαπλοκή καμβά (καταγγελίες, ευνοιοκρατία, λόγια και πάλιν λόγια…) κτίστηκε στη μεταπολίτευση εκτός από το κράτος, την κοινωνία και την οικονομία και η εκπαίδευση. Για να αναπαράγει παρκαρισμένες «αλήθειες» και να δίνει εχέγγυα πιστοποιητικά για τη διατήρηση του πολιτικού μας (αφού έτσι το θελήσαμε) συστήματος. Χάσαμε την Μνήμη μας πολύ πριν επιβάλουμε στους εαυτούς μας τα Μνημόνια. Έτσι κάνουμε πως ξεχνάμε ότι αυτός που για το «δίκιο» του κυβερνά την κοινωνία είναι ο ίδιος με εκείνον που μοιράζει τις μίζες του δημοσίου, που απλώνει το χέρι στο διακόπτη της ΔΕΗ, που κλίνει τους δρόμους, που μουντζώνει τη Βουλή και προπηλακίζει όποιον γουστάρει, που κατασκευάζοντας κλίμα διατάζει τους ανήλικους για καταλήψεις στα σχολεία, που υπερασπίζεται το είδος εκείνο της «αξιοκρατίας» το ισχύον μόνο για τους άλλους. Αυτός ο τύπος δεν είναι ούτε «δεξιός» ούτε «αριστερός». Είναι ένας επιτήδειος αμφιδέξιος, γιατί μπορεί να χειρίζεται και με τα δυο του χέρια το ίδιο μαεστρικά τόσο τη μια όσο και την άλλη τσέπη, για να θυμηθούμε και το Αλφαβητάρι του Διαβόλου. Αυτή είναι η συναίνεση που λέγαμε πιο πάνω. Μπορεί να είναι η μόνη βαθιά συλλογική μας κουλτούρα. Και το ελληνικό σχολείο όχι μόνο δεν μπόρεσε αλλά ούτε θέλησε να την αποκαλύψει.

⇒ Θα το ξαναπώ. Ό,τι τραβάμε οφείλεται στα χάλια των σχολείων μας και στο κατασκεύασμά τους. Δεν αναφέρομαι προφανώς στην υλικοτεχνική υποδομή αλλά στην απουσία οράματος. Θα το πω και εγώ. Δεν περνάμε κρίση. Ζούμε μια νέκρωση. Όταν πεθάνουμε – μα εντελώς – θα είναι η ώρα του συντομότερου δρόμου για τον εγκέφαλο, η ώρα που θα παρατήσουμε σύξυλη την εκπαίδευση. Έτσι θα κοιτάξουμε τη Μέση Παιδεία με συγκεκριμένες προτάσεις – δεν είναι του παρόντος – που δεν θα κάνουν τη νέα γενιά να αντιμετωπίζει το άφιλο ελληνικό σχολείο ως παιδική ασθένεια για να θέλει να φύγει πριν έλθει. Μία Παιδεία ταυτότητας, πρόκληση για όλους και απαιτητική. Με κοινά γνωστικά αντικείμενα. Που δεν θα προσφέρει πεδίο δράσης στον κομματισμό για να αντιμετωπίζονται κατά βούλησιν ως ήδη διαπαιδαγωγημένοι αυτοί που κανονικά θα έπρεπε να διαπαιδαγωγεί. Ένα Μνημόνιο Παιδείας. Διαφορετικά δεν πρόκειται να κινηθεί τίποτα.

Δημοσιεύθηκε στην Uncategorized και χαρακτηρίσθηκε , . Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Απάντηση