Έγραφα στις 23/1/2018 στην εφημερίδα “Πατρίς“:
“Μα, καταλαβαίνουμε τι λέμε; Δεν πρόκειται «απλά» για τη Μακεδονία του Μεγαλέξανδρου – αχ Μακεδονία χιλιόμορφη. Μιλάμε για τη Μακεδονία του Παύλου Μελά και των Βαλκανικών Πολέμων! Μιλάμε για τη Μακεδονία της Βόρειας Ελλάδας, που συνδιαμόρφωσε, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, το σύγχρονο ελληνικό κράτος μέσα από τις στάχτες!”.
Αποκάλυψη τώρα! Ναι, γι’ αυτή τη Μακεδονία πρόκειται. Μεγαλέξαντροι και Βουκεφάλες είναι τελικά κερασάκια στην τούρτα. Και άσε τους αφελείς δικούς μας να φοράνε περικεφαλαίες και να κρατάνε σάρισες. Η πρόταση των Σκοπίων για «Μακεδονία του Ίλιντεν» -από το όνομα της σλαβομακεδονικής επανάστασης του 1903, με απώτερο στόχο τη δημιουργία μιας αυτόνομης «Μακεδονίας» και αργότερα ανεξάρτητης, στην οποία θα περιλαμβάνονταν και ελληνικά εδάφη στο όνομα μιας κατασκευασμένης μακεδονικής εθνότητας- επιβεβαιώνει όλους, όσοι μακριά από εθνικισμούς γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι γείτονες δεν θα εγκαταλείψουν τον αλυτρωτισμό τους και δεν θα δεσμευτούν από κανένα τυπικό. Έστω και αν υπάρχει το άρθρο 4 στην Ενδιάμεση Συμφωνία που αναφέρει πως κανένα από τα δύο συμβαλλόμενα μέρη δεν θα προβάλει ή υποστηρίξει αξιώσεις σε οποιοδήποτε τμήμα της επικράτειας του άλλου μέρους, ή αξιώσεις για μεταβολή της υπάρχουσας μεθορίου. Η ηρεμία στα Βαλκάνια, η ευρωπαϊκή και νατοϊκή πορεία της FYROM, η «σωτηρία» της από τη ρωσική αρκούδα, η δική μας εν τέλει ασφάλεια και εθνική ακεραιότητα περνά μέσα από αυτή τη διαπίστωση. Σε τέτοια ζητήματα θέλω να πιστεύω ο κ. Τσίπρας θα κάνει το καθήκον του.
