Χρειαζόμαστε μια άλλη Μεγάλη Ιδέα

12/07/2015

⇒ Δεν μας εμπιστεύονται τελικά οι “εταίροι” μας. Μέσα σ΄αυτούς και όσοι βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν το άχτι τους. Δεν γνωρίζω εάν η χώρα θα μεταβληθεί ξανά σε ένα “απέραντο φρενοκομείο” (κατά την εύστοχη ρήση του Κ. Καραμανλή με αφορμή την κυβερνητική κρίση του 1989) αλλά το σίγουρο είναι ότι ο τόπος πρέπει να αποφασίσει να μετατραπεί σε ένα διαρκές “λοιμοκαθαρτήριο”. Για να απαλλαγεί από τις κάθε λογής φασίζουσες συμπεριφορές των τελευταίων ιδίως χρόνων που δηλητηρίασαν την αντίληψη του πολίτη περί συλλογικότητας και έδρασαν υπό την κάλυψη ενός φανατικά οχλώδους και δήθεν δημοκρατικού ζουρλομανδύα. Θυμάμαι το γλυκερό προεκλογικό σύνθημα “η ελπίδα έρχεται, η Ελλάδα προχωρά, η Ευρώπη αλλάζει”. Ωραίο σύνθημα. Μακάρι να ήταν και αλήθεια. Τώρα που μας ζητούν εκ θεμελίων, με αποδείξεις μάλιστα, μεταρρυθμίσεις (να τις πάρει και να τις σηκώσει για μεταρρυθμίσεις – και την ανικανότητά μας μαζί!) διερωτώμαι μήπως τελικά το σύνθημα μετατρέπεται εκ των πραγμάτων σε “η Ευρώπη αλλάζει την Ελλάδα για να προχωρήσει και να έλθει η ελπίδα”. Πολύ ρομαντικό ίσως. Και γεμάτο αμφιβολίες για να μας συνεπάρει. Χρειαζόμαστε μια άλλη Μεγάλη Ιδέα που να μας απογειώσει. Και αυτή μόνο ευρωπαϊκή μπορεί να είναι. Η φωτογραφία από την τελετή ένταξής μας στην τότε ΕΟΚ (28/05/1979):