→ Η παραβολή του άμυαλου πλούσιου σήμερα (Λουκάς, ιβ’ 16-20). Η πλεονεξία ως πηγή κακών και μήτρα του μυωπικού εγωισμού εχθρεύεται τον συν-άνθρωπο οδηγώντας σε ατομικές και κοινωνικές διαμάχες, σε συγκρούσεις και πολέμους. Ο άνθρωπος διαστρέφει την έννοια της χρήσης των πραγμάτων, χτυπημένος από τη ναρκωτική αρρώστια της υποταγής στην ιδιοκτησία, σε αυτό που νομίζει ότι του ανήκει:
Κάποιου πλούσιου ανθρώπου κάρπισαν τα χωράφια και έκαναν πολλούς καρπούς. Και προβληματιζόταν μέσα του λέγοντας: «Τι να κάνω, που δεν έχω που να βάλω τους καρπούς μου»; Και είπε: «Αυτό θα κάνω: θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα οικοδομήσω μεγαλύτερες και θα μαζέψω εκεί όλο το σιτάρι και τα αγαθά μου και θα πω στη ψυχή μου: «Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά που σε φτάνουν για πολλά χρόνια. Ξεκουράζου, τρώγε, πίνε, να χαίρεσαι». Είπε τότε σ’ αυτόν ο Θεός: «Άφρονα, αυτήν τη νύκτα απαιτούν την ψυχή σου από εσένα. και αυτά που ετοίμασες ποιανού θα είναι»;
