Αναγνωστικόν Εκθέσεως

Διανύουμε στα Λύκεια όλης της χώρας, όπως κάθε χρόνο, τη μακρόσυρτη περίοδο των γραπτών εξετάσεων. Προηγούνται οι ενδοσχολικές εξετάσεις. Οι Πανελλαδικές, για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, θα ακολουθήσουν. Γενικά, οι εξετάσεις είναι μία διαδικασία μακρόσυρτη και με ψυχικές εντάσεις για τους εφήβους. Οι γονείς, από κοντά, περνούν και εκείνοι τη δική τους εξέταση. Δεν υπάρχουν όμως σοβαρά εκπαιδευτικά συστήματα χωρίς κάποιας μορφής αξιολόγηση.

Εκ των πραγμάτων, εδώ και δεκαετίες έχουν δημιουργηθεί για τους τελειόφοιτους του Λυκείου «εξετάσεις δύο ταχυτήτων». Από τη μια, οι θεωρούμενες ως πιο εύκολες και εντός του σχολείου (ενδοσχολικές) με θέματα από τους καθηγητές των παιδιών. Με λιγότερο άγχος και πιο «χαλαρές» αφού η ολόχρονη επαφή δασκάλου και μαθητή περιβάλλει, όπως είναι φυσικό, με ανθρωπινότερο τρόπο την εξεταστική διαδικασία. Από την άλλη, οι απρόσωπες και «σκληρές» Πανελλαδικές.

Η συνέχεια ΕΔΩ [Άρθρο μου στην εφημερίδα “Πατρίς”]

    Έγραφα στις 23/1/2018 στην εφημερίδα “Πατρίς“:

“Μα, καταλαβαίνουμε τι λέμε; Δεν πρόκειται «απλά» για τη Μακεδονία του Μεγαλέξανδρου – αχ Μακεδονία χιλιόμορφη. Μιλάμε για τη Μακεδονία του Παύλου Μελά και των Βαλκανικών Πολέμων! Μιλάμε για τη Μακεδονία της Βόρειας Ελλάδας, που συνδιαμόρφωσε, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, το σύγχρονο ελληνικό κράτος μέσα από τις στάχτες!”.

Αποκάλυψη τώρα! Ναι, γι’ αυτή τη Μακεδονία πρόκειται. Μεγαλέξαντροι και Βουκεφάλες είναι τελικά κερασάκια στην τούρτα. Και άσε τους αφελείς δικούς μας να φοράνε περικεφαλαίες και να κρατάνε σάρισες. Η πρόταση των Σκοπίων για «Μακεδονία του Ίλιντεν» -από το όνομα της σλαβομακεδονικής επανάστασης του 1903, με απώτερο στόχο τη δημιουργία μιας αυτόνομης «Μακεδονίας» και αργότερα ανεξάρτητης, στην οποία θα περιλαμβάνονταν και ελληνικά εδάφη στο όνομα μιας κατασκευασμένης μακεδονικής εθνότητας- επιβεβαιώνει όλους, όσοι μακριά από εθνικισμούς γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι γείτονες δεν θα εγκαταλείψουν τον αλυτρωτισμό τους και δεν θα δεσμευτούν από κανένα τυπικό. Έστω και αν υπάρχει το άρθρο 4 στην Ενδιάμεση Συμφωνία που αναφέρει πως κανένα από τα δύο συμβαλλόμενα μέρη δεν θα προβάλει ή υποστηρίξει αξιώσεις σε οποιοδήποτε τμήμα της επικράτειας του άλλου μέρους, ή αξιώσεις για μεταβολή της υπάρχουσας μεθορίου. Η ηρεμία στα Βαλκάνια, η ευρωπαϊκή και νατοϊκή πορεία της FYROM, η «σωτηρία» της από τη ρωσική αρκούδα, η δική μας εν τέλει ασφάλεια και εθνική ακεραιότητα περνά μέσα από αυτή τη διαπίστωση. Σε τέτοια ζητήματα θέλω να πιστεύω ο κ. Τσίπρας θα κάνει το καθήκον του.

 Μιλώντας σήμερα στο κρατικό κανάλι (ΕΡΤ) ο υπουργός Παιδείας εξέφρασε τη  γνώμη, ως προς τα Θρησκευτικά και το ΣτΕ, ότι “αυτά τα πράγματα θα πρέπει να αφεθούν να τα χειρίζεται η πολιτεία συντεταγμένα με τους θεσμούς της”. ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΘΟΝ Ή ΟΧΙ της απόφασης του ΣτΕ, τι εννοεί ο κύριος υπουργός; Με βάζει σε μαύρες σκέψεις. Διερωτώμαι. Βάσει τους Συντάγματός μας, η δικαστική εξουσία ελέγχει ή όχι τη νομιμότητα των ενεργειών της εκτελεστικής; Είναι ανεξάρτητη ή όχι; Το γνωρίζει αυτό ο κ. Γαβρόγλου ή απλά, όπως ο κύριος Πολάκης -ο οποίος χαρακτήρισε τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας μπούρδες- το αρνείται; Το ΣτΕ δεν είναι μέρος των συντεταγμένων θεσμών, δεν είναι θεσμός της Πολιτείας; Ποιους θεσμούς α λα καρτ τέλος πάντων αναγνωρίζει ο υπουργός της Παιδείας και ποια άρθρα του Συντάγματος, όταν έστω «χιουμοριστικά» αναφωνεί ότι «το ΣτΕ το κάνει επίτηδες για να μην βαριόμαστε;». Θα μου πείτε, σε παιδική χαρά ζούμε.