Αναγνωστικόν Εκθέσεως

→ Σωστό το μέτρο της κατάργησης, από την εξεταστέα ύλη της Γ’ Λυκείου, της μετάφρασης του καθ’ όλην τη διάρκεια του σχολικού έτους διδαγμένου (και επομένως γνωστού) αρχαίου κειμένου. Στις συζητήσεις με συναδέλφους πάντα το υποστήριζα και το έλεγα, εδώ και πολλά χρόνια. Δεν είναι ανάγκη να επιχειρηματολογήσει κανείς σχετικά. Η πλειονότητα των παιδιών αποστήθιζε. Εδώ μερικοί δάσκαλοι έφταναν στο σημείο να διδάσκουν μόνον απαντήσεις, αφού οι πιθανές ερωτήσεις ήταν λίγο ή πολύ γνωστές. Φοβάμαι ότι το φαινόμενο θα ενταθεί ακόμα περισσότερο. Ο τύπος των ερωτήσεων αποκτά από εδώ και πέρα πιο βαρύνουσα σημασία.

→ Δεν συμφωνώ, από την άλλη, με την υποβάθμιση του αδίδακτου κειμένου, ως προς το βαθμολογικό του μερίδιο στη συνολική αξιολόγηση. Αντιθέτως, περιμένω αναβάθμιση. Εκεί φαίνεται η γνώση και η διαφορά μεταξύ των υποψηφίων, ως προς τα «αρχαία». Το δυστύχημα είναι ότι τα περιορίζουμε σε μία τεχνητή εν πολλοίς γραπτή γλώσσα, ταυτίζοντάς την με τη γλώσσα των μορφωμένων ελίτ της κλασικής εποχής. Γιατί μόνον η αττική/ιωνική; Δεν υπάρχει τίποτα μετά; Ούτε αλεξανδρινή Κοινή, ούτε γλώσσα της Καινής Διαθήκης, ούτε, μήτε … Κουβαλάνε αυτές οι μετακλασικές περίοδοι και μία ιδεολογία, την οποία οι ιλλουμινάτοι πολύ δύσκολα αποδέχονται. Μεγαλύτερη όμως σημασία νομίζω έχει το να μπορεί να διαβάζει ο αυριανός πολίτης, έστω απλά, κείμενα της επαράτου Καθαρευούσης. Εάν το θέλουμε. Εάν όχι, τότε ας παραδεχτούμε ότι υποκρινόμαστε, επειδή δεν τολμάμε να πούμε ότι σκεφτόμαστε πλήρη κατάργηση των «αρχαίων» και διδασκαλία των πάντων από μετάφραση – και στον προσανατολισμό ανθρωπιστικών σπουδών της Γ’ Λυκείου. Θα ήταν τιμιότερο, αντί τύποις να προσπαθούμε να ανταποκριθούμε σε βαρύγδουπα και διστακτικά αναλυτικά προγράμματα. Ίσως όμως και να μη θέλουμε, επειδή τα «αρχαία» δεν δίνουν ψωμί – άσχετα εάν σκέψη και γλώσσα σε μαθαίνουν να αξιολογείς το ψωμί που σου σερβίρει ο κάθε φούρναρης. Πιθανόν όμως και επειδή οι ξύπνιοι -όσοι δηλαδή σε οποιαδήποτε γλώσσα του κόσμου και σε οποιονδήποτε λαό ασχολούνται συν τοις άλλοις με τη σκέψη, με τη γλώσσα τους στις διαχρονικές της μορφές – είναι δύσκολο να γίνουν εύκολα αντικείμενα διαχείρισης στις αυτοματοποιημένες κοινωνίες. Εμποδίζουν τους διακόπτες. Ας διδάσκουμε απαντήσεις λοιπόν! Μια χαρά οι αρχηγοί κατασκευάζουν τις ερωτήσεις.

Ο θάνατος του τιμημένου με νόμπελ ειρήνης πρώην Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Κόφι Ανάν προκάλεσε και στην πατρίδα μας ένα σωρό (συνήθεις σε τέτοιες περιπτώσεις) δηλώσεις για την προσωπικότητά του εκ μέρους σύσσωμου του πολιτικού κόσμου. Ενδεχομένως πράγματι να εργάστηκε με πάθος για τις αξίες της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας -όπως αναφέρει και ο κ. Τσίπρας- αλλά ζητούμενο είναι το τι από αυτά κατάφερε. Να ξέρουμε όμως και μέχρι που μπορούν να φτάσουν οι προσδοκίες και απαιτήσεις μας από τον εκάστοτε επί κεφαλής ενός οργανισμού, που πάντα συνθλιβόταν στα γρανάζια των ισχυρών δυνάμεων. Αλήθεια είναι πάντως ότι εργάστηκε για την αναμόρφωση του χρεωκοπημένου ΟΗΕ (που παρέλαβε) ζητώντας μεγαλύτερη δραστηριοποίηση από τις χώρες μέλη. Σε μείζονες όμως κρίσεις, εκεί που τα συμφέροντα είχαν τον πρώτο λόγο, ο μακαρίτης δεν μπορούσε να κάνει και πολλά.

Εμείς θα τον θυμόμαστε από το γνωστό σχέδιο για τη λύση του κυπριακού το 2004 -το σχέδιο Ανάν- το οποίο απέρριψε το 76% των Ελλήνων της Κύπρου. Η φράση του Τάσσου Παπαδόπουλου, του τότε προέδρου και ηγέτη της Κύπρου, «παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω κοινότητα χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα» συμπυκνώνει την όλη φιλοσοφία του σχεδίου. Ενός σχεδίου που νομιμοποιούσε την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974, εδραίωνε την αδικία και πετσόκοβε τη λεγόμενη ισότητα στις γεωπολιτικές διευθετήσεις, καθιστώντας μάλιστα την Τουρκία συνεταίρο στις ελεύθερες περιοχές. Εκτός αυτού, γινόταν ένα πείραμα σε παγκόσμιο επίπεδο χωρίς σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας. Μια αγορά ελπίδος. Σκεφτείτε μόνον ότι η ελευθερία εγκατάστασης και ιδιοκτησίας είχε περιορισμούς και συνδεόταν με την τύχη της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρώπη. Τι θα γινόταν σήμερα (αν ήταν το σχέδιο Ανάν σε εξέλιξη μέχρι την πλήρη εφαρμογή του) με την ισλαμοφασιστική Τουρκία και τον επαναπροσδιορισμό συμμαχιών; Από τη στιγμή όμως που το brand name κυπριακή Δημοκρατία έσβηνε και το μοναδικό μας asset ξεπουλιόταν αντί πινακίου φακής, θα έσβηνε σε βάθος χρόνου από το χρυσοπράσινο φύλλο και ο Ελληνισμός. Γιατί περί αυτού επρόκειτο. Ήταν η κατασκευή ενός έθνους Κυπρίων με το έτσι θέλω.

Ο Κόφι Ανάν θα μείνει στη μνήμη μου ως ένας πράος και ειλικρινής, πανταχόθεν πιεζόμενος άνθρωπος σε δύσκολους ρόλους ισορροπίας. Εάν με το σχέδιό του το 2004 για τη λύση του Κυπριακού ο αποβιώσας πρώην Γ.Γ του ΟΗΕ υπηρέτησε και τις αξίες της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και της ισότητας, ας το κρίνει ο καθείς. Εγώ έχω εντονότατες επιφυλάξεις, ακόμα και όταν σκέφτομαι ότι κόσμος δεν είναι μόνον ο Ελληνισμός.

Στην αγγλική, ελληνική και τουρκική γλώσσα είναι το γλωσσάρι που παρουσίασε σήμερα (10/7) ο ΟΑΣΕ στην Κύπρο μέσα από το οποίο επιχειρείται η παραχάραξη της ιστορίας και η απενοχοποίηση της εισβολής και της κατοχής.

Οι λέξεις στα Ε/κ Μ.Μ.Ε που ενοχλούν την Τουρκοκυπριακή πλευρά και για τις οποίες βρέθηκε συμβιβασμός είναι οι εξής:

ΕΔΩ