Αγαπώ την Κρήτη με πάθος – μπορώ μάλιστα εν πλήρη συνειδήσει να πω ότι έχω γίνει Κρητικός. Έτσι με έμαθαν στην Κύπρο οι δάσκαλοί μου και η οικογένεια μου από μικρή ηλικία, πριν η ζωή με φέρει εδώ. Μου δίδαξαν να θαυμάζω και να σέβομαι τον ηρωικό και αδάμαστο αυτό τόπο. Ζω μόνιμα στην Κρήτη πάνω από τριανταπέντε χρόνια. Έχω κάνει φίλους Κρητικούς, καρδιακούς, πολιτισμένους και άρχοντες.
Αυτό όμως που συμβαίνει στο νησί με την οπλοκατοχή και την οπλοφορία θεωρώ ότι μας ντροπιάζει και μας εξοργίζει όλους αφάνταστα. Το φονικό στα Βορίζα, μάς υπενθύμισε πολλά. Ούτε οι αναλύσεις, ούτε οι εξηγήσεις, ούτε οι διαχρονικές ευθύνες της πολιτείας και των τοπικών αρχόντων με τα ευχολόγια και τους εξορκισμούς θα φέρουν αποτέλεσμα. Όλοι αυτοί έχουν αποτύχει στην επιβολή του νόμου. Εκτός και αν δεν θέλουν. Ας μην εθελοτυφλούμε όμως με τη σκέψη ότι το φαινόμενο εντοπίζεται σε λίγους «απολίτιστους». Μια σειρά ιστορικών, πολιτικών, κοινωνικών, οικονομικών και πολλών άλλων παραγόντων άφησαν να ευδοκιμήσει σε μέρος της κοινωνίας η νοοτροπία της μαγκιάς, με το νταηλίκι της ψευτοπαλληκαριάς και της δήθεν ελευθερίας διά της παρανομίας, ώστε να διεκδικείται από τους ελάχιστους το δικαίωμα να προβάλλουν την «τιμή» τους ως άκαμπτη αξία που έχει το «δίκιο» της να μη σέβεται καθόλου τη ζωή του άλλου. Όλα αυτά μάλιστα, συνδυαζόμενα με δραστηριότητες εύκολου χρήματος, συνθέτουν ένα εκρηκτικό κλίμα φαύλου κύκλου.
Με θλίψη διαπιστώνω ότι αυτή η υποκουλτούρα έχει ενταθεί. Είναι πολύ χειρότερη, ως προς τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά, σε σχέση με τότε που πρωτοήρθα στην Κρήτη. Όπως όλοι γνωρίζουμε, υπάρχει ένα κομμάτι ανθρώπων και ειδικότερα νεολαίας που μερακλώνεται με τη λύρα πάνω σε στίχους τραγουδιών, όπως τα παρακάτω (πολύ γνωστά, βρείτε τα στο YouΤυbe):
-
Ο άντρας μπαίνει φυλακή (στίχοι: ο άντρας μπαίνει φυλακή μόνο για τρεις αιτίες, για φονικό, ζωοκλοπή και χασισοφυτείες….)
-
Τα όπλα του χωριού (στίχοι: ήρθανε οι ειδικοί φρουροί κι έχω μεγάλη ευθύνη γιατί τα όπλα του χωριού επήρα υπ’ ευθύνη…)
-
Πώς να δηλώσω υποταγή (στίχοι: … το δίκιο μου … βράζει το αίμα και διψά εκδίκηση να πάρει ..βράζει το αίμα της καρδιάς θολώνει το μυαλό μου στιγμές που θα δεχτώ απειλή από αντίπαλό μου…)
-
Φρουροί (στίχοι: θα γίνω πρωτοσέλιδο φρουροί και αιτία θάστε, άμα θα με προσβάλετε θέλω να το θυμάστε, δεν θέλω να γενώ φονιάς στη φυλακή να ζήσω μα άμα με προκαλέσετε θα σας διαλύσω, είντα εκαταφέρετε στον εδικό μας τόπο, θέατρο εγενίκετε στα μάτια των ανθρώπω, ένα πιστόλι απάνω μου κρατώ στην κάθε βόλτα κι’ αδιαφορώ για τα ΤΑΕ, όσα κι αν κάνουν μπλόκα …)
-
Όπλισε το πιστόλι σου (στίχοι: όπλισε το πιστόλι σου, κάμε το κλείστρο απάνω, πιστόλι από τα καλά κρατώ, μια κούτα σφαίρες βάνει …)
-
Τα ΕΚΑΜ (στίχοι: πως τραγουδώ κι οπλοφορώ μ’ έχουν επισημάνει …)
Ναι, είναι πολύ δύσκολο πράγμα η αλλαγή νοοτροπίας. Εάν η κρητική κοινωνία δεν σκύψει μέσα της βαθιά για να απομονώσει αυτά τα φαινόμενα, εάν δεν αναγνωρίσει το πρόβλημα στον καθρέφτη, εάν συνεχίσει να σιωπά, όπως διαχρονικά κάνουν με το αζημίωτο άρχοντες και τοπάρχες σ’ αυτόν τον τόπο, τότε θα λέμε και θα ξαναλέμε «καληνύχτα μας» μέχρι κάθε επόμενη κηδεία.
