Τι γιορτάζουμε κάθε χρόνο τέτοια μέρα στους κήπους του απαστράπτοντος Προεδρικού Μεγάρου;

Δεν είδα ποτέ την υπαρξιακή μου ταυτότητα μόνον μέσα από το κρατικό πρίσμα είτε του πολίτη της Κυπριακής Δημοκρατίας, είτε του πολίτη της Ελληνικής Δημοκρατίας. Παιδιόθεν, ο Ελληνισμός και η Ελλάδα κατέχουν θέση κεντρική στη συνείδησή μου. Έτσι με μεγάλωσαν οι γονείς μου, αυτά μου έμαθαν οι δάσκαλοί μου. Όποιος δεν συμμερίζεται αυτή μου την εξομολόγηση, δεν νομίζω ότι έχει να κερδίσει οτιδήποτε διαβάζοντας όσα λίγα παραπονιάρικα ακολουθούν.

Κάθε χρόνο στις 24 τέτοια μέρα ξυπνώ με θλίψη. Άλλωστε ο Ιούλιος, με το τόσο του καλοκαιρινό  φως, προβάλλει εξ αρχής από παντού κατάμαυρος. Δεν ξεχνώ ότι η κατάρρευση της Χούντας και η αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974 -δεκατριών χρονών τότε, όταν δεν προλάβαμε να χαρούμε την παιδικότητά μας- δεν προέκυψε, δυστυχώς, ως αποτέλεσμα αγώνων και αντίστασης του ελληνικού λαού στη δικτατορία, ούτε είναι καθόλου βέβαιο ότι η πτώση θα συνέβαινε σύντομα (το στυγνό καθεστώς ήταν ισχυρό) εάν δεν υπήρχε η προδοσία προς την Κύπρο που έφερε την τουρκική εισβολή. Η επιστροφή της δημοκρατίας στην Ελλάδα ήταν ένα αιματοβαμμένο εξ ανάγκης δώρο του κυπριακού Ελληνισμού. Ξυπνώ με θλίψη τέτοια μέρα και διερωτώμαι βαθιά μέσα μου για το περιεχόμενο της δεξίωσης για την αποκατάσταση της δημοκρατίας – μιας δημοκρατίας η οποία προέκυψε «ερήμην» των Ελλαδιτών, αλλά όμως πάνω στις πλάτες των Ελλήνων της Κύπρου. Τι γιορτάζουμε τελικά κάθε χρόνο τέτοια μέρα στους κήπους του απαστράπτοντος Προεδρικού Μεγάρου; Για ποιο γεγονός χαιρόμαστε;

Πάντως, στην πορεία της ημέρας με καταλαμβάνουν αισθήματα αλληλοσυγκρουόμενα. Είναι η χαρμολύπη από τη μια, που η ελλαδική κοινωνία απολαμβάνει με τη θυσία της μικροκόρης “μάνας” του Ρίτσου, εδώ και σχεδόν μισόν αιώνα, αέρα ελευθερίας αλλά και από την άλλη η πίκρα για τη σκακιέρα των γεωπολιτικών συμψηφισμών που δεν αφήνουν τα πιόνια να κερδίζουν σχεδόν ποτέ. Ή σχεδόν ποτέ. Αλλά εδώ ακριβώς είναι που βρίσκεται η πεποίθησή μου ότι με πίστη στον Θεό και στην Ελλάδα μπορούμε να συνεχίσουμε με επιμονή την επίπονη προσπάθεια για το καλύτερο μέλλον του Ελληνισμού. Ελπίζω με συγκεκριμένα αποτελέσματα και για την Κύπρο, που θα πλαισιώσουν με άλλο νόημα την ετήσια γιορτή της Δημοκρατίας. 

Υ.Γ.: Τα παραπάνω, ανεξάρτητα από τη χθεσινή ανακοίνωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας ότι “ενόψει των έκτακτων συνθηκών που επικρατούν στη χώρα λόγω των πυρκαγιών, η αυριανή δεξίωση για την επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας ματαιώνεται”.