Αναγνωστικόν Εκθέσεως

Ούτε τον Μητροπολίτη Αργολίδας γνωρίζω, αλλά ούτε και τον παπά Δημήτρη των Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού. Ξέρω όμως ότι στο συγκεκριμένο προσκύνημα συρρέουν, σε δύσκολους καιρούς, πολλοί άνθρωποι που αναζητούν, κατά την πίστη τους, ένα πνευματικό αποκούμπι. Το τι είναι ή δεν είναι θαύμα, δεν ορίζεται διά της λογικής. Είναι προσωπικό βίωμα που το πλησιάζει κανείς καθώς νομίζει και το κάνει ο,τι θέλει. Γι’ αυτό, Δέσποτά μου, δεν κατανοώ διά ποίας εγκεφαλικής μεδόθου καταλήξατε στο συμπέρασμα ότι εκεί δεν γίνονται θαύματα. Λέω αμέσως ότι το ίδιο ακριβώς θα ρωτούσα και εάν λέγατε ότι γίνονται. Μήπως εννοείτε ότι δεν γίνονται θαύματα γενικώς; Εκτός και εάν ελέγχεται ο ιερέας, επειδή έχετε πληροφορίες ότι εκμεταλλεύεται τον κοσμάκι ή επειδή χρηματίζεται ή κάνει κακό στους ανθρώπους. Τότε όμως να επέμβει η πολιτεία, η οποία ασφαλώς θα ενημερώθηκε, όπως και πρέπει, εάν υπάρχουν στοιχεία. Άστε τους αρρώστους, τους δυστυχισμένους, τους μοναχικούς, τους απογοητευμένους, τους όποιους κι όποιους, να διαχειριστούν μόνοι τους τη ψυχή τους. Θεματοφύλακες εδώ δεν χωράνε. Εκτός και εάν η ενόχληση είναι επειδή κάποιες εκκλησίες γεμίζουν, ενώ άλλες έχουν τα στασίδια τους άδεια – και όχι μόνον. Έτσι τα βλέπω.

Μόλις που είχα στείλει σήμερα ηλεκτρονικά την τελική βαθμολογική ενημέρωση στους γονείς των παιδιών της Α’ και Β’ Τάξης (προφορικά, γραπτά, Γενικός Μέσος Όρος έτους) και να σου ο ζωηρός μαθητής κατέφθασε κιόλας στο σχολείο καταϊδρωμένος, ανήσυχος, νευριασμένος, αλλά όμως εμφανώς χαρούμενος. Όρμησε στο γραφείο μου φουριόζος. Χωρίς να πει τίποτε άλλο φώναξε: «πείτε κύριε στη μάνα μου ότι πέρασα, γιατί δεν με πιστεύει, με έχει πρήξει να μου λέει ότι με αυτούς τους βαθμούς και σε τόσα μαθήματα κάτω από τη βάση αποκλείεται να έχω περάσει και μου λέει ότι τα μαθήματα θα τα δώσω ξανά το Σεπτέμβρη! Πάρτε την κύριε και πείτε της ότι πέρασα, γιατί δεν με πιστεύει. Πέρασα κύριε, δεν πέρασα;». Και πριν προλάβει να τελειώσει αυτό τον χείμαρρο, είχε κολλήσει το τηλέφωνό του στο αυτί μου, αφού είχε ήδη πάρει πρώτα τη μητέρα του «για να της εξηγήσω». Πράγματι, η συνεσταλμένη κυρία φάνηκε στην αρχή έκπληκτη. Της εξήγησα τη νομοθεσία, για τη βάση του δέκα και για το ότι όλα τα μαθήματα μετράνε στην εξαγωγή του Γενικού Μέσου Όρου, τονίζοντας ενώπιον και του παιδιού της ότι, ανεξάρτητα από το «πέρασα», οι βαθμοί του είναι πολύ χαμηλοί – ότι θα πρέπει με τη νέα σχολική χρονιά να καταβάλει πολύ μεγάλη προσπάθεια. Στο τέλος, μέσα στη χαρά της απορίας της, δεν αποφύγαμε με την ευγενική κυρία και κάποια εύθυμα σχόλια διά το χαλαρόν της προαγωγής. Προς άρσιν δε κάθε αμφιβολίας, εκτύπωσα και τον κανονικό έλεγχο προόδου, με το «ΠΡΟΑΓΕΤΑΙ» αναγραμμένο, και τον έδωσα στον μαθητή για να τον δώσει στη «μάνα» του. Περιττεύει δε να πω ότι η γραμματέας δέχθηκε και αρκετά τηλεφωνήματα από άλλες μαμάδες με την ίδια απορία. Συμπέρασμα. Πρέπει να είναι κανείς πολύ «έξυπνος» για να σπάσει τον «αλγόριθμο» της νομοθεσίας, ώστε να μείνει στην ίδια τάξη. Εγώ πάντως χάρηκα με την παιδική χαρά του μαθητή μου και γελώντας τού είπα: «ρε μπαγάσα, μόλις που πέρασες ξυστά τη βάση, να είσαι πάντα χαρούμενος τυχερός και γελαστός – αλλά να ξέρεις ότι στη ζωή σε περιμένουν πολύ πιο δύσκολες εξετάσεις».

Εκτιμώ βαθύτατα τον κ. Μόσιαλο, τόσο για την επιστημονική του κατάρτιση, όσο και για τις υπό το πρίσμα της λογικής ψύχραιμες δημόσιες παρεμβάσεις του για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Κάνει καλό στον τόπο. Η εκτίμησή μου αυτή δεν μειώνεται ποσώς από την -τουλάχιστον ατυχή και αναποτελεσματική, κατά την άποψή μου- ανάρτηση στο προφίλ του στο φβ ενός χιουμοριστικού σκίτσου θρησκευτικού περιεχομένου. Ήταν αναμφίβολα μια κακιά στιγμή που προσέβαλε βαθύτατα πολλούς χριστιανούς, σε εκρηκτική μάλιστα χρονική συγκυρία. Παρά το διφορούμενο νόημα στη σύντομη φράση της ανάρτησης («συμβαίνουν και αυτά»), είναι αλήθεια ότι και εγώ ενοχλήθηκα. Μέχρις εδώ όμως. Δεν θα μπω τροχονόμος ούτε στις σκέψεις αλλά ούτε και στις θρησκευτικές πεποιθήσεις κανενός. Αγαπάτε αλλήλους. Καλό είναι πάντως τα δημόσια πρόσωπα να οσμίζονται τις ευαισθησίες του κόσμου. Γράψτε απλώς ένα λαθάκι – έτσι το βλέπω. Και η Ιερά Σύνοδος, κακώς ασχολήθηκε. Η άγαρμπη ανάρτηση του κ. Μόσιαλου δεν τα καταφέρνει να πείσει τους ήδη για τα εμβόλια αποφασισμένους και ξερόλες. Δυστυχώς όμως, η επίσημη διοίκηση της ελλαδικής εκκλησίας τούς δίνει αχρείαστη τροφή.

Θα πω και κάτι άλλο. Η «εύθυμη» αυτή ανάρτηση του κ. Μόσιαλου απέδειξε το εύρος της ανεκτικότητας στο Χριστιανισμό. Δεν είναι όλες οι κοινωνίες αθώες. Στα λόγια, προφανώς και μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι θέλει, να καταδικάζει ή να επαινεί, όπως θέλει. Κοιτάξτε όμως. Δεν έχουμε στις μέρες μας τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον κανενός σατιρικού περιοδικού που προσέβαλε τον Χριστό (και υπάρχουν πολλά, ζωή να έχουν) ούτε έγιναν βομβιστικές επιθέσεις, αποκεφαλισμοί ή αιματοκυλίσματα του τύπου «Μέγας εί Κύριε» αντί «Αλλάχ ακμπάρ». Υπό αυτό το πρίσμα, η ανάρτηση του κ. Μόσιαλου τα κατάφερε να υπενθυμίσει μια πραγματικότητα, άσχετη με τον αρχικό υγειονομικό της στόχο. Για όποιον θέλει να δει.