Δεν μπορώ να αναπνεύσω πια εδώ μέσα

Δεν μπορώ να αναπνεύσω πια εδώ μέσα. Δεν είναι επειδή με τους νεκρούς των Τεμπών πέθανα ήδη, όπως είχα ξαναπεθάνει και με τους νεκρούς στο Μάτι, ούτε επειδή μια ζωή γίνομαι ένα με τη διαρκή εθνική μας ντροπή και τις τύψεις. Δεν μπορώ να αναπνεύσω, επειδή η κοινωνική ατμόσφαιρα γύρω μου αποπνέει, όλο και περισσότερο, δύσοσμη κομματική φανατίλα, επειδή προωθεί την άκρατη μισαλλοδοξία του αβυσσαλέου μίσους για τους πολιτικούς αντιπάλους, επειδή πολιορκείται από αμετροεπείς εκφορές απάνθρωπου χυδαίου, ρεβανσιστικού λόγου. Νόμιζα ότι αφήσαμε πίσω μας την εποχή των σπηλαίων… Δεν μπορώ πλέον να αναπνεύσω μέσα στα τείχη των «καλών» και των «κακών» που κτίζουν οι προεκπαιδευμένες και προαποφασισμένες εγκεφαλικές συνάψεις, όσων αποφασίζουν ποιοι είναι δολοφόνοι και ποιοι αθώοι του αίματος. Αυτών που μπορεί να ξέχασαν ήδη το τρομερό γεγονός μπροστά στο «φέρετρο» της κάλπης. Δεν μπορώ να πω τίποτε άλλο πια παρά ένα θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου, τίποτε άλλο παρά ένα ρύσαι με εκ παγίδος θηρευτών και από λόγου ταραχώδους.

Δημοσιεύθηκε στην Uncategorized και χαρακτηρίσθηκε , , , , . Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Απάντηση