[Ψηφοφόρος επί το έργον]
Συναντά κανείς και εις την ημεδαπήν πολιτικούς -μικρή μονάχα προσπάθεια ανευρετικής ευαισθησίας χρειάζεται- που εκφωνούν ενοχλητικούς ήχους και αρθρώνουν δύσοσμες λέξεις για την κατασκευή ενός κρώζοντος αντιαισθητικού λόγου, ο οποίος καμία σχέση δεν έχει με τον ήρεμο, τεκμηριωμένο και ευγενή πολιτικό λόγο που τέρπει ανεπιφύλακτα την ακοή, ταξιδεύοντας γλυκά τον εγκέφαλο.
Κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, εάν νομίζουμε ότι είναι είτε απλώς θέμα ιδιόρρυθμων ατόμων είτε φαινόμενο της λεγόμενης κρίσης. Εδώ το πρόβλημα το έχουν οι ψηφοφόροι με τις ανεύθυνες επιλογές τους. Ο ψηφοφόρος είναι το θέμα. Αυτός που προέκυψε από μία παιδεία ελεγχόμενα ανεξέλεγκτη, από μία παιδεία εύκολης τυπολατρικής μιζέριας, από μία παιδεία του μινιμαλισμού επί τη προσδοκία της αρπαχτής. Είναι τόσο βαθιές οι ρίζες της κακομοιριάς του τόπου, ώστε επί μακρόν θα βιώνουμε τη θλιβερή επενέργεια της απαιδευσίας.
Και για να είμαστε σαφείς, αγαπητοί φίλοι, στη φωτογραφία βλέπετε απορούντα γηγενή ψηφοφόρο να προσπαθεί να εντοπίσει, πού κατέληξαν τα αγγούρια από τη λαχαναγορά της δοτικής κ. Μεγαλοοικονόμου, αφού δεν τα έβαλε στο καλάθι με τα ζαρζαβατικά για τον άξεστο και αγενή κ. Γιακουμάτο, επειδή ο ίδιος δεν είναι, όπως του υπενθύμισε η αμετροεπής, ομοφυλόφιλος. Ενδεχομένως λέω εγώ (κατά το σκεπτικό της) να ξέφυγαν στο πανέρι που προορίζει για ομοφυλόφιλους πολιτικούς. Τόση εμετική αηδία!
