Με τον Κώστα Κωνσταντίνου
Η φωτογραφία είναι από το 1974. Αυτό που βλέπετε πίσω είναι οι σοροί αμάχων – γυναικόπαιδων και ηλικιωμένων. Eίχαν εκτελεστεί εν ψυχρώ, τις πρώτες μέρες της εισβολής. Βρέθηκαν σε σκουπιδότοπο.
«Οταν άρχισε η εκταφή […] είδαμε δεκάδες αποκεφαλισμένα και ακρωτηριασμένα πτώματα, κυρίως παιδιών, τα οποία είχαν σκεπαστεί μόνο με σκουπίδια. Μερικά από τα θύματα ήταν δεμένα μεταξύ τους με τέλι… Μερικά από τα θύματα ήταν μισοκαμένα. Σχεδόν όλα τα αγόρια, κάθε ηλικίας, ήταν χωρίς κεφάλια. Μεταξύ των παιδιών που βρέθηκαν δολοφονημένα στον σκυβαλότοπο ήταν και τα έξι αδέλφια μου. Η μητέρα μου, η γιαγιά και η θεία μου μαζί με τα εφτά παιδιά της».
Η μαρτυρία αυτή ανήκει στον Ασίρ Αχμέτ, έναν Τ/Κ από το χωριό Μαράθα. Τα ονόματα των θυμάτων και οι ηλικίες τους υπάρχουν σε ένα μνημείο εκεί όπου βρέθηκαν. Εκεί, ίσως θυμάστε, τον Οκτώβριο είχε γίνει το επεισόδιο κατά την κατάθεση λουλουδιών από τον γ.γ. του ΑΚΕΛ.
Η «Χαραυγή» καταγράφει επώνυμη μαρτυρία του Ε/Κ Νίκου Γενιά: «Εοκαβητατζήδες με εκσκαφείς άνοιγαν λάκκους και έθαβαν τους γέρους και τα παιδιά που σκότωσαν σε αυτά τα χωριά. Μάλιστα ένας από αυτούς κομπάζοντας μας είπε ’Εμείς εκάμαμεν την δουλειάν μας’…»
Η συνέχεια ΕΔΩ
