⇒ Σκέψεις από το Μεγάλο Σάββατο. Νομίζω ότι τόσο η δύναμη της πίστης όσο και της αντίστασης στα έργα κάθε καταπιεστικής εξουσίας, που επιζητεί να κυριαρχήσει στη ψυχή των ανθρώπων, αποτυπώνεται στην προφητεία του Δανιήλ (Γ΄ 1-23, πρωί Μ. Σαββάτου) για τους Τρεις Παίδες:
→ Με την κατάκτηση της Ιερουσαλήμ ο βασιλιάς των Βαβυλωνίων Ναβουχοδονόσορ έδωσε εντολή να επιλεγούν όσοι νέοι είχαν ευγενική καταγωγή, ήταν μορφωμένοι και χωρίς σωματικά ελαττώματα για να εκπαιδευθούν κατάλληλα ώστε να προσληφθούν στην υπηρεσία του. Όταν όμως κατασκεύασε ένα πελώριο χρυσό άγαλμα και διέταξε να το προσκυνούν, τρεις νέοι αρνήθηκαν – παρόλο που η τιμωρία ήταν να ριχτούν σε ένα πυρακτωμένο καμίνι. Δεν υποχώρησαν στις απειλές του βασιλιά, που τους ρώτησε ποιος θεός θα μπορέσει να τους γλυτώσει από τα χέρια του, απαντώντας ως εξής:
«Σε αυτή σου την ερώτηση δεν έχουμε ανάγκη να σου απαντήσουμε. Διότι υπάρχει ο Θεός μας στους ουρανούς τον οποίο λατρεύουμε, είναι δυνατός ώστε να μας προστατέψει από τις φλόγες και να μας γλυτώσει βασιλιά από τα χέρια σου. Αλλά και αν αυτό δεν γίνει, μάθε βασιλιά ότι εμείς τους θεούς σου δεν θα λατρέψουμε και το άγαλμα που έστησες δεν θα το προσκυνήσουμε».
