Ευπαθείς ομάδες

[Περί «ευπαθείας» σήμερα]

Ως γνωστόν, στην Αρχαία Ελληνική, «ευ πάσχω» σημαίνει «βρίσκομαι σε καλή κατάσταση, ευτυχώ» (εν αντιθέσει προς το «κακώς πάσχω»). «Ευπαθής» είναι αυτός που διάγει ηδυπαθή βίο, βίον αβροδίαιτο, που περνά καλά – «ἔχοντες εὐπαθῆ βίον, παρουσίαν τε χρημάτων» –  αλλά όμως και ο ευαίσθητος στα εξωτερικά, ο ευερέθιστος, αυτός που εύκολα παθαίνει κάτι. Έτσι, προέκυψε το «ευπαθέω» με τη σημασία «ευτυχώ, ευφραίνομαι, διασκεδάζω», το οποίο με τη σειρά του έδωσε την «ευπάθεια» ως «απόλαυση αγαθών, άνετη ζωή».

Από δω και πέρα, είναι εύκολο να κατανοήσουμε τη σημασιολογική μετατόπιση – «ὄρα καὶ ἐπὶ τοῦ σώματος, ὅταν φλεγμαίνῃ, ὅταν εὐπαθῇ, ταχίστην ἔχει πρὸς νόσον  μετάπτωσιν», Ιωάννης ο Χρυσόστομος – και το πώς σταδιακά μάς προέκυψαν οι «ευπαθείς ομάδας», για τις οποίες τόσα ακούμε συνέχεια, λόγω του κορωνοϊού. Και βεβαίως, σήμερα η σημασία δεν είναι «ομάδες ευτυχούσες και ευφραινόμενες», αλλά ομάδες συνανθρώπων μας τρωτές, ως προς την υγεία τους, με αυξημένο κίνδυνο λοιμώξεων, ώστε να χρήζουν της προστασίας και της προσοχής όλων μας.

Είτε ευπαθείς κατά το αρχαίον, είτε ευπαθείς κατά το νέον, να προσέχετε και να ευτυχείτε!