⇒ Η δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης «δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση, όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα» βρήκε ένθερμους υποστηρικτές όσο και σφοδρούς πολέμιους. Από τη μια, υποστηρίζεται ότι πρόεδρος της ΝΔ αναφέρθηκε με ρεαλισμό σε μία κατάσταση που χαρακτηρίζει το ένστικτο των ανθρώπων -και όχι την υπέρβασή του δια του πολιτισμού- στις διαχρονικές τους κοινωνίες των πολέμων, του ανταγωνισμού και της επιβολής στον ανίσχυρο, αφού η δικαιοσύνη και η ισότητα κατά τον Αριστοτέλη, ισχύει μεταξύ ίσων. Από την άλλη, προβάλλεται η άποψη ότι τέτοιες δηλώσεις είναι αντιδημοκρατικές και επικίνδυνες, ότι αρνούνται τη διακήρυξη για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αφού έτσι υποστηρίζεται ότι ο αγώνας για τη δημοκρατία, την ισότητα και τη δικαιοσύνη είναι μάταιος και ανεδαφικός, μιας και δεν συμβαδίζει με αυτό που είναι πραγματικά εκ φύσεως το ανθρώπινο ον.
→ Υπερβολές και κομματικά τοξεύματα εκατέρωθεν. Πού είναι τότε η αλήθεια; Ένα πρώτο βήμα είναι να αναγνωσθούν ως προς το νόημα τους οι περί ων ο λόγος δηλώσεις, ανεξάρτητα από αυτόν που τις έκανε. Το δεύτερο είναι να ερωτηθεί ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης, με τους πλατωνικούς όρους του τριμερούς χωρισμού της ψυχής και τις πολιτικές τους προεκτάσεις: τι εννοεί, λέγοντας «φύση»; Εννοεί το «λογιστικόν» το «θυμοειδές» ή το «επιθυμητικόν»; Μήπως όλα μαζί ή μια ομάδα από αυτά; Να ερωτηθούν όμως και οι επικριτές των δηλώσεών του, εάν θεωρούν και τα τρία μέρη ως φύση του ανθρώπου. Θεωρώ ότι θα βρεθούμε τότε προ εκπλήξεων. Για την άποψη του Αριστοτέλη περί ισότητας, άλλη φορά.
