Μια «ανάρμοστη» σχέση

Σάββατο, 25/07/2015

     Όποια εμπόδια και αν υπήρχαν, είναι δεδομένη και τεράστια η ευθύνη της προηγούμενης συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που δεν έκλεισαν με το μνημόνιο 2 εντός τους 2014. Φαίνεται όμως ότι είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο η καυτή πατάτα πετάχτηκε αλλού. Οι ηγεσίες και των δύο αυτών κομμάτων απεδείχθησαν ανεπαρκείς και σε κάθε περίπτωση άτολμες. Όμως. Όλες αυτές οι δηλώσεις από τη σημερινή κυβέρνηση και τα συνεργαζόμενα κόμματα, που ρίπτουν στο πυρ το εξώτερον το καινούργιο μνημόνιο 3, επειδή όπως λένε δεν έχει καμία σχέση με το πρόγραμμα και την ιδεολογία τους αλλά τους επιβλήθηκε και θα το εφαρμόσουν (;) βιαζόμενοι χωρίς να το θέλουν, είναι μία ανελαστική μέθοδος να συντηρηθούν ιδεολογικές αγκυλώσεις άκρων. Όπως ακριβώς στη γνωστή σειρά κινουμένων σχεδίων το ανυποψίαστο παιδί εντάσσεται χωρίς πολλά πολλά στην ιδεοληψία του «φυσικού» δυισμού. Με τους καλούς και τους κακούς να έχουν διαφορετικό χρώμα ματιών, μπλε και κόκκινο αντίστοιχα! Με τον ίδιο τρόπο βρισκόμαστε και τώρα ενώπιον μίας αξίωσης να κατοχυρωθούν πάση θυσία εκ μέρους των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πιστοποιητικά μοναδικής αγνότητας και εξυπηρέτησης των συμφερόντων του λαού. Εν ολίγοις μας λένε: εμείς δεν θέλαμε, αγωνιστήκαμε και πέσαμε αλλά καλό θα ήταν να ψηφίσετε εσείς οι άλλοι (με τα κακά μάτια) που το θέλετε γιατί εμείς δεν βάφουμε τα χέρια μας σε αίμα αθώων – σε αντίθεση με σας – αφού τα καλά μας μάτια δεν το αντέχουν. Μα τι νόμιζαν; Ότι όφειλε να τους στρωθεί το παιχνίδι με τους δικούς τους όρους για να παίζουν με «δικαιοσύνη» το γύρω γύρω όλοι; Και να ξεχαστούν όλα εκείνα τα τουλάχιστον ανεύθυνα πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου; Για να θυμάται τώρα δυστυχής αλλά «περήφανος» ο κοσμάκης ότι παρ’ όλα αυτά οι εις το διηνεκές προεκλογικοί αυτοί άνθρωποι είναι αγνοί βρε παιδί μου; Τώρα που η «διείσδυση» των «Θεσμών» είναι περισσότερο από ποτέ βίαιη; Και να επιμένουν στην προσπάθειά τους; Όπως ο Κλίντον, που ήθελε να αποδείξει την ειλικρίνεια της «ανάρμοστης» σχέσης του με τη Λεβίνσκι! Την οδό της παραίτησης δεν τη σκέφτεται κανείς; Ίσως γιατί έχει αποφασιστεί πλέον ποιοι «καλοί» θα σώσουν αυτό τον τόπο. Πιθανόν έτσι το μεγαλύτερο κατόρθωμα της δημοκρατίας μας να είναι ότι στην εξουσία μπορεί μεν να οδηγεί η σκάλα του λαϊκισμού, η υπεύθυνη όμως άσκησή της, αν ποτέ γίνει και σε όποιο τέρμινο, απαιτεί προεκλογική γνώση, ειλικρίνεια και ανυστεροβουλία.