Η επένδυση στις Σκουριές και ο νόμος του Μέρφι

⇒ Στις Σκουριές (όπου υπάρχουν μακεδονικές εκμεταλλεύσεις μεταλλείων χρυσού και χαλκού από την εποχή του Φιλίππου) διαβάζω ότι είναι «στον αέρα η επένδυση». Οι Σκουριές βεβαίως είναι η αρχαία λέξη «σκωρία» που απαντά ήδη από τον 5^ο π.Χ. αιώνα με τη σημασία «απόρριμμα, σκουριά μετάλλου» και κληροδοτήθηκε σε μας με την γνωστή φωνητική μετατροπή του «ω» σε «ου». Ως όρος είναι γνωστή και στους μαθητές της Γ’ Λυκείου από τα «Θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας» στο κεφάλαιο για την εκμετάλλευση των ορυχείων (… τις «σκωρίες», τα υλικά που είχαν συσσωρευτεί εκεί στη διάρκεια των αιώνων εκμετάλλευσης των ορυχείων κατά την αρχαιότητα). Η ρίζα τη λέξης ανάγεται σε έναν υποτιθέμενο με επανασύνθεση ινδοευρωπαϊκό τύπο *skō̃r και εμφανίζεται στην Ελληνική ως σκωρ με τη σημασία «περιττώματα», όπως στο λατινικό muscerda (περιττώματα ποντικού). Το ενδιαφέρον (για να κάνουμε και το σημασιολογικό μας λογοπαίγνιο με όποιες προεκτάσεις μπορεί να του δώσει ο καθένας) είναι η γενική ενικού του σκωρ που δεν είναι άλλη από το σκατός. Τον πληθυντικό, και εύκολα τον σχηματίζουμε και πολύ συχνά τον ξεστομίζουμε στα Νέα Ελληνικά για να σχολιάσουμε κατά βούλησιν τα πάντα ως ξερόλες! Λέτε λοιπόν και εδώ να λειτούργησε ο γνωστός νόμος του Μέρφι, δηλαδή «ό,τι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει»;