Η ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΤΟ 1974

Ημέρα μνήμης η σημερινή, αφιερωμένη στη γενναία και συγκινητική αντίσταση των φοιτητών ενάντια στον αυταρχισμό και στην καταπίεση. Μόνο που τέτοια σημαντικά γεγονότα και πράξεις ηρωισμού δεν επιδρούν πάντα ντε φάκτο στην ιστορική ροή, επηρεάζοντάς την αναγκαστικά κατά βούλησιν. Ο αποστασιοποιημένος φακός του αλύπητου χρόνου διευκρινίζει πολλά θέματα.

Δεν ξεχνώ, επομένως, ότι στις 15 Ιουλίου του 1974 το προδοτικό πραξικόπημα της ελλαδικής δικτατορίας του αόρατου παρανοϊκού Ιωαννίδη (που αντικατέστησε με ακόμα χειρότερο τρόπο εκείνην του άφρονα Παπαδόπουλου το Νοέμβριο του 1973, μετά την ηρωική και αιματηρή εξέγερση του Πολυτεχνείου), το προδοτικό και εγκληματικό πραξικόπημα (ξαναλέω) εναντίον του Προέδρου της Κύπρου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, έδωσε την ευκαιρία στους Τούρκους με τη ανοχή των Αμερικανών να εισβάλουν ανενόχλητοι στις 20 Ιουλίου στην Κύπρο για να έλθει στις 23 Ιουλίου του 1974 η Δημοκρατία στην Ελλάδα, όταν κατέρρευσε η Χούντα – αλλά πλην όμως (αλίμονο) με την κατοχή από τους σύγχρονους ανατολίτες απογόνους των Ούννων του 38 τοις εκατό του Κύπρου και υπό την διαρκή τους απειλή και τον τελικό τους στόχο για έλεγχο ολόκληρης της Μεγαλονήσου.

Αχ μικρή πατρίδα, ας είναι ευλογημένα καλοξόδευτο το τίμιο και σκλαβωμένο αίμα σου, που ρούφηξαν αφειδώλευτα οι διψασμένες ρίζες του απότιστου δέντρου της Δημοκρατίας.