Η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού

Γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό έχουν ξεπεράσει προ πολλού τα όριά τους. Άνθρωποι σβήνουν καθημερινά. Η επιστήμη, μας δείχνει εδώ και ένα χρόνο το δρόμο με τα εμβόλια. Έχουν εξαντληθεί όλες οι μορφές, οι τρόποι και τα μέσα πειθούς. Όλος ο κόσμος βρίσκεται σε πόλεμο, αλλά κάποιοι επιμένουν να μην καταλαβαίνουν, τινάζοντας στον αέρα τις όποιες προσπάθειες να νικηθεί η πανδημία. Εδώ δεν είμαστε μοναχικοί αναχωρητές, με δικαιώματα κατά πώς νομίζουμε, αλλά κοινωνικά αλληλοεξαρτώμενα όντα. Όσοι κλαίνε προκαταβολικά για το “εκατοστάρικο των συνταξιούχων”, κατά βάθος προεξοφλούν -μπορεί και να επιθυμούν- ότι θα το πληρώσουν, με το να μην κάνουν το εμβόλιο. Θα διαψευσθούν. Μερικές φορές πρέπει να παίρνουμε και το συντομότερο δρόμο για τον εγκέφαλο. Εννοείται ότι θα εξαιρεθούν όσοι των 60 πλας έχουν ιατρικά θέματα και δεν θα πρέπει να εμβολιαστούν. Η υποχρεωτικότητα έγκειται στις συνέπειες που θα έχει κανείς, εάν δεν κατανοήσει τη σοβαρότητα της ανάγκης για προστασία της δημόσιας υγείας. Τα περί διχασμών είναι κουβέντες από εκείνους που δεν ένιωσαν ποτέ, τι σημαίνει πραγματικά διχασμός. Εκτός και εάν διχαζόμαστε, επειδή πληρώνουμε πρόστιμο, όταν δεν φοράμε κράνος. Όταν αποδειγμένα ο κίνδυνος για την υγεία μας από πτώση είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερος από το εμβόλιο… Δεν μας καθίζει όμως ο τροχονόμος υποχρεωτικά το κράνος στο κεφάλι! Όποιος θέλει. Αλλιώς, το χέρι στην τζέπη. Το ίδιο και με τον εμβολιασμό. Ο κόσμος χωρίζεται στους αντιεμβολιαστές (όχι στους ανεμβολίαστους!) και στους υπόλοιπους. Οι υγειονομικοί δηλαδή, τι είναι; Ρόμποκοπ;

Σε ένα πράγμα διαφωνώ με την κυβέρνηση. Άργησε.