Κυνοφιλία και κοινή λογική

⇒ Τώρα τι να γράψει κανείς; Τι να πρωτοπείς γι’ αυτή την ανατριχιαστική ιστορία με τα σκυλιά που κατασπάραξαν στο πασχαλινό τραπέζι το ανυποψίαστο αγοράκι; Η εγκληματική ευθύνη μπορεί μεν να πέφτει πρωτίστως στον ιδιοκτήτη των ζώων αλλά όμως τόσο οι γονείς όσο και οι υπόλοιποι καλεσμένοι ευθύνονται με βαρύτατες αμέλειες. Τα σκυλιά βεβαίως δεν μπορεί να κατηγορηθούν, επειδή τα ζωώδη ένστικτα κινούνται πέραν της λογικής και οπωσδήποτε της ηθικής. Οι άνθρωποι όμως; Υπάρχει χώρος μεταξύ ζωοφιλίας, εν προκειμένω κυνοφιλίας, και προσοχής; Από τη μια, πόσο σίγουρος μπορεί να είναι κάποιος για τα Ροτβάιλερ, που ως γνωστόν είναι από τα πιο δυνατά σκυλιά στον κόσμο – με εντυπωσιακό μέγεθος και δύναμη – ενώ  ανεπιθύμητο γνώρισμά τους είναι να προκαλούν άλλους ανθρώπους, πέραν του ιδιοκτήτη τους; Από την άλλη, πόση δύναμη «αγένειας», αμυαλοσύνης, «ευγένειας» και καθωσπρεπισμού μπορεί να έχει ο οποιοσδήποτε που δεν συγκρατείται πάντα από τη σκέψη ότι τα ένστικτα δεν αλλάζουν και ότι κάποια στιγμή θα εκδηλωθούν; Με την όποια εκπαίδευση. Και μη μου πείτε, προς Θεού, ότι αυτά συμβαίνουν. Δεν το αποδέχομαι. Όσο οι άνθρωποι επιμένουν να εισβάλλουν στο χώρο των ζώων και να προκαλούν τη φύση τους, δεν ησυχάζω με το «δεν υπάρχουν κακά σκυλιά, παρά μόνον κακοί ιδιοκτήτες». Εδώ είναι το θέμα της ηθικής.