Κατανοώ τους ποικίλους λόγους, για τους οποίους δίνεται παράταση σε κάτι. Δεν θυμάμαι όμως ποτέ το ελληνικό κράτος να έχει τηρήσει αυστηρά προθεσμίες. Η παράταση έγινε πλέον λαϊκή κατάκτηση. Το θέμα είναι, πώς εκπαιδεύεις τους πολίτες, οι οποίοι εθίζονται στην παράταση και στη διάψευση κάθε διάψευσης για παράταση, με τη βεβαιότητα ότι θα δοθεί παράταση! Αφορμή, μού δίνει και τώρα (όπως και κάθε χρόνο) η «παράταση στα τέλη κυκλοφορίας». Ελληνικούρα και αυτή! Προφανώς, δόθηκε παράταση στην προθεσμία πληρωμής, καταβολής χρημάτων. Τα ίδια τα τέλη δεν πήραν καμία παράταση… Μακάρι να γινόταν έτσι, ώστε να ισχύσουν τα φετινά και για του χρόνου!
Μια ζωή παράταση. Παράταση των εκπτώσεων, παράταση των διακοπών, παράταση του αγώνα, της αγωνίας, της αναμονής, της αβεβαιότητας, της απεργίας, της κρίσης. Παράταση των συμβάσεων, της προεκλογικής περιόδου, παράταση της ισχύος του νόμου. Ένα κράτος και μία κοινωνία σε συνεχή παράταση, τουτέστιν διαρκώς στην εντατική, σε παράταση ζωής.
Ζητώ αμέσως και επί τόπου παράταση της Πρωτοχρονιάς και των εορτών. Χελπ, μια τόση δα απλή παράταση αδέλφια. Τη δικαιούμαστε. Μια παρατεταμένη -και καθόλου τεταμένη- Πρωτοχρονιά ζητάμε!
