⇒ Ανακοίνωσε ο υπουργός Παιδείας έναν νέο διάλογο, όπως τον λέει, για την Παιδεία. Αφού πρώτα διόρισε τους πειθήνιους διεκπεραιωτές που θα τον διεξαγάγουν για να προκύψει έτσι εγγυημένο το κομματικό αποτέλεσμα. Φαίνεται ότι οι άνθρωποι του Παιδείας έχουν στο μυαλό τους μόνο την Εκπαίδευση της ευκολίας και του κρατισμού. Είναι μάλλον οι ίδιοι ο ορισμός του ερασιτεχνισμού και του επαρχιωτισμού. Το ότι μακρύς επιστημονικός διάλογος υπήρξε ήδη από το 2009, το ότι τον Αύγουστο του 2011 πάνω από 250 βουλευτές ψήφισαν ένα νομοσχέδιο για την Ανώτατη Παιδεία, δεν μετρά καθόλου. Ούτε βεβαίως υπάρχει σκέψη να συνεχίσει κανείς από εκεί που σταμάτησαν οι προηγούμενοι και να διορθώσει, πάλι με συναίνεση, τα πλείστα όσα κακώς έχοντα και τις ασυγχώρητες υπερβολές. Η προσχηματική αυτή κουβέντα μόνο διάλογος δεν είναι. Σκοπός είναι να ανταμειφθούν οι υπό τον μανδύα του συνδικαλισμού πιστοί υπήκοοι. Εκείνοι που από τα προηγούμενα χρόνια μία και μόνον εύκολη περγαμηνή έχουν να παρουσιάσουν – τη μάχη δηλονότι με τους ανεμόμυλους της αξιολόγησης και της αυτοαξιολόγησης για το συντεχνιακό έλεγχο της Παιδείας. Μέσα από ηρωικές και βαρύγδουπες δηλώσεις «αντίστασης» και με τη σιγουριά ότι κανένας δεν θέλει να ελέγχεται από κανέναν, μα την αλήθεια, πόσο εύκολο είναι να είσαι αρεστός στους πολλούς με τις μετριότητες! Εάν ο υπουργός θέλει έναν ακόμα διάλογο, ας πείσει πρώτα για την ειλικρίνεια των προθέσεών του. Και όχι να καλεί τους δικούς του για να αποδείξουν την αλήθεια των ερωτήσεων. Σε διάλογο δεν πας για να αποδείξεις την αγιότητα του φωτοστέφανού σου αλλά για να ψάξεις φως στα σκοτάδια. Επειδή σε έναν διάλογο οι γόνιμες, ειλικρινείς και αποτελεσματικές ερωτήσεις είναι αυτές που τίθενται χωρίς αυτός που ερωτά να έχει ήδη έτοιμες και κρυμμένες τις εκ συντροφικής αποκαλύψεως απαντήσεις.
