Κυριακή, 28/06/2015
1. ⇒ Το θλιβερό μας παρόν μέσα από το παρελθόν. Κάθε αναλογία με το σήμερα και επιθυμητή είναι και καθόλου τυχαία. Αναλογιστείτε ελεύθερα.
♦ Α. Η γνωστή ιστορία του πονηρού διαπραγματευτή Θηραμένη. Από το σχολικό βιβλίο Αρχαίοι Έλληνες Ιστοριογράφοι Α’ Λυκείου, Ξενοφώντος Ελληνικά, Βιβλίο 2. Κεφάλαιο 2. Αλλά είπαμε: «τίποτα δεν μαθαίνει κανείς στο σχολείο» …
Βρισκόμαστε στο 404 π.Χ. Ο Πελοποννησιακός πόλεμος τελειώνει με την υποταγή των Αθηναίων στους Σπαρτιάτες. Μέσα στην πολιορκημένη από στεριά και θάλασσα Αθήνα δεν γινόταν λόγος για συνθηκολόγηση. Μόνο όταν τέλειωσαν τα λιγοστά τρόφιμα έστειλαν πρεσβεία στον Άγι με την πρόταση να γίνουν σύμμαχοι των Λακεδαιμονίων κρατώντας τα Μακρά Τείχη και τον Πειραιά:
[11] ἐπεὶ δὲ παντελῶς ἤδη ὁ σῖτος ἐπελελοίπει, ἔπεμψαν πρέσβεις παρ᾽ Ἆγιν, βουλόμενοι σύμμαχοι εἶναι Λακεδαιμονίοις ἔχοντες τὰ τείχη καὶ τὸν Πειραιᾶ, καὶ ἐπὶ τούτοις συνθήκας ποιεῖσθαι.
O Άγις είπε στους αντιπροσώπους να πάνε στη Σπάρτη, γιατί ο ίδιος δεν είχε πληρεξουσιότητα να διαπραγματευτεί μαζί τους. Οι έφοροι της Σπάρτης, όταν έφτασαν στα σύνορα οι Αθηναίοι και έμαθαν τι ζητούσαν, τους έστειλαν πίσω λέγοντας ότι, αν θέλουν πραγματικά ειρήνη, να λογικευτούν και τότε να ξανάρθουν:
[13] οἱ δ᾽ ἐπεὶ ἦσαν ἐν Σελλασίᾳ πλησίον τῆς Λακωνικῆς καὶ ἐπύθοντο οἱ ἔφοροι αὐτῶν ἃ ἔλεγον, ὄντα οἷάπερ καὶ πρὸς Ἆγιν, αὐτόθεν αὐτοὺς ἐκέλευον ἀπιέναι, καὶ εἴ τι δέονται εἰρήνης, κάλλιον ἥκειν βουλευσαμένους.
Ο πονηρός ολιγαρχικός Θηραμένης, που ορεγόταν εξουσία, πείθει τους Αθηναίους να τον στείλουν στον Λύσανδρο για να μάθει για ποιο λόγο είναι σκληροί οι Σπαρτιάτες μαζί τους. Αυτός όμως παράτεινε σκόπιμα την παραμονή του τρεις και πλέον μήνας μέχρι να ζοριστούν οι Αθηναίοι. Στο τέλος τον έκαναν πληρεξούσιο διαπραγματευτή:
[16] Πεμφθεὶς δὲ διέτριβε παρὰ Λυσάνδρῳ τρεῖς μῆνας καὶ πλείω, ἐπιτηρῶν ὁπότε Ἀθηναῖοι ἔμελλον διὰ τὸ ἐπιλελοιπέναι τὸν σῖτον ἅπαντα ὅ τι τις λέγοι ὁμολογήσειν. [17] Ἐπεὶ δὲ ἧκε τετάρτῳ μηνί, ἀπήγγειλεν ἐν ἐκκλησίᾳ ὅτι αὐτὸν Λύσανδρος τέως μὲν κατέχοι, εἶτα κελεύοι εἰς Λακεδαίμονα ἰέναι· οὐ γὰρ εἶναι κύριος ὧν ἐρωτῷτο ὑπ’ αὐτοῦ, ἀλλὰ τοὺς ἐφόρους. Μετὰ ταῦτα ᾑρέθη πρεσβευτὴς εἰς Λακεδαίμονα αὐτοκράτωρ δέκατος αὐτός.
Και όταν οι νικητές Σπαρτιάτες επέβαλαν τους όρους τους, η προπαγάνδα (διαχείρισης της κατάστασης) έφτασε στο απόγειό της: Οι Αθηναίοι γκρέμιζαν τα τείχη με πολλή προθυμία υπό τους μουσικούς ήχους αυλητρίδων, θεωρώντας ότι εκείνη η ημέρα ήταν αρχή της ελευθερίας της Ελλάδας:
[23] Μετὰ δὲ ταῦτα Λύσανδρός τε κατέπλει εἰς τὸν Πειραιᾶ καὶ οἱ φυγάδες κατῇσαν καὶ τὰ τείχη κατέσκαπτον ὑπ’ αὐλητρίδων πολλῇ προθυμίᾳ, νομίζοντες ἐκείνην τὴν ἡμέραν τῇ Ἑλλάδι ἄρχειν τῆς ἐλευθερίας.
