Πέρασα κύριε, δεν πέρασα;

Μόλις που είχα στείλει σήμερα ηλεκτρονικά την τελική βαθμολογική ενημέρωση στους γονείς των παιδιών της Α’ και Β’ Τάξης (προφορικά, γραπτά, Γενικός Μέσος Όρος έτους) και να σου ο ζωηρός μαθητής κατέφθασε κιόλας στο σχολείο καταϊδρωμένος, ανήσυχος, νευριασμένος, αλλά όμως εμφανώς χαρούμενος. Όρμησε στο γραφείο μου φουριόζος. Χωρίς να πει τίποτε άλλο φώναξε: «πείτε κύριε στη μάνα μου ότι πέρασα, γιατί δεν με πιστεύει, με έχει πρήξει να μου λέει ότι με αυτούς τους βαθμούς και σε τόσα μαθήματα κάτω από τη βάση αποκλείεται να έχω περάσει και μου λέει ότι τα μαθήματα θα τα δώσω ξανά το Σεπτέμβρη! Πάρτε την κύριε και πείτε της ότι πέρασα, γιατί δεν με πιστεύει. Πέρασα κύριε, δεν πέρασα;». Και πριν προλάβει να τελειώσει αυτό τον χείμαρρο, είχε κολλήσει το τηλέφωνό του στο αυτί μου, αφού είχε ήδη πάρει πρώτα τη μητέρα του «για να της εξηγήσω». Πράγματι, η συνεσταλμένη κυρία φάνηκε στην αρχή έκπληκτη. Της εξήγησα τη νομοθεσία, για τη βάση του δέκα και για το ότι όλα τα μαθήματα μετράνε στην εξαγωγή του Γενικού Μέσου Όρου, τονίζοντας ενώπιον και του παιδιού της ότι, ανεξάρτητα από το «πέρασα», οι βαθμοί του είναι πολύ χαμηλοί – ότι θα πρέπει με τη νέα σχολική χρονιά να καταβάλει πολύ μεγάλη προσπάθεια. Στο τέλος, μέσα στη χαρά της απορίας της, δεν αποφύγαμε με την ευγενική κυρία και κάποια εύθυμα σχόλια διά το χαλαρόν της προαγωγής. Προς άρσιν δε κάθε αμφιβολίας, εκτύπωσα και τον κανονικό έλεγχο προόδου, με το «ΠΡΟΑΓΕΤΑΙ» αναγραμμένο, και τον έδωσα στον μαθητή για να τον δώσει στη «μάνα» του. Περιττεύει δε να πω ότι η γραμματέας δέχθηκε και αρκετά τηλεφωνήματα από άλλες μαμάδες με την ίδια απορία. Συμπέρασμα. Πρέπει να είναι κανείς πολύ «έξυπνος» για να σπάσει τον «αλγόριθμο» της νομοθεσίας, ώστε να μείνει στην ίδια τάξη. Εγώ πάντως χάρηκα με την παιδική χαρά του μαθητή μου και γελώντας τού είπα: «ρε μπαγάσα, μόλις που πέρασες ξυστά τη βάση, να είσαι πάντα χαρούμενος τυχερός και γελαστός – αλλά να ξέρεις ότι στη ζωή σε περιμένουν πολύ πιο δύσκολες εξετάσεις».