Πιο αριστερή είναι η Μέρκελ

⇒ Μεγάλη υπόθεση να έχεις βαθιά μέσα σου πραγματική εμπιστοσύνη στο διάλογο και έναν ειλικρινή σεβασμό στις επιλογές του άλλου. Στη «διαφορετικότητά» του δηλαδή, όπως λένε οι κανόνες της πολιτικής ορθότητας. Ο φίλος αναγνώστης θα υπέθετε ίσως ότι με τα παραπάνω εννοούμε το «αλλιώτικο» όσον αφορά τη σεξουαλικότητα, τη θρησκεία, το χρώμα κτλ, αυτά εν ολίγοις που σε γενικές γραμμές είναι άμεσα διακριτά και λειτουργούν ως σημεία αναφοράς μιας αυτονόητα ακριβής και γενναίας ηθικής αξίας. Δεν αναφέρομαι όμως σε αυτό μόνο. «Διαφορετικότητα» σημαίνει και να σέβεσαι τη σύννομη πολιτική και ιδεολογική προτίμηση του άλλου. Αυτού του είδους τη διαφορετικότητα που την κατανοείς και την υπερασπίζεσαι μόνο όταν απαλλαγείς από το φασιστικό δόγμα «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας». Πόσες φορές δεν το ακούμε ως νεκραναστημένη ηχώ από τη σκουριασμένη απόψυξη της σοβιετικής Σιβηρίας! Με το αυθάδες επιχείρημα μάλιστα της αριστεροσύνης. Στην πραγματικότητα, πιο αριστερή είναι η Μέρκελ που δίνει φαί και δουλειές στον κόσμο παρά όσοι καταδιώκουν τον ιδιωτικό τομέα και πετσοκόβουν το δημόσιο, όταν δεν είναι της αρεσκείας τους. Και παλεύουν να μπουν τροχονόμοι στη σκέψη μας, αφού αθέτησαν μέσα στο ψέμα και την προπαγάνδα κάθε προεκλογική δέσμευση. Για τους μερικούς του αχταρμά των «συλλογικοτήτων» της «Αυγής» αρκεί να πείσεις με φαρμακερή γλώσσα ότι για την κακοδαιμονία μας φταίνε οι κακές στατιστικές και το πασοκικό φάντασμα, στο οποίο παραδόθηκε ο Πύρρος Δήμας. Ένα φάντασμα του οποίου η δύναμη κυρίευσε τον Ολυμπιονίκη – μα εντελώς διαβολικά και ανεξήγητα όχι την «υπάκουη» Σοφία Σακοράφα – για να μπορεί μέσα στη διαφορετικότητά του να κάθεται κάτω από τη μπάρα. Ο σεβασμός στο σανό είναι όντως αλλιώτικος.