⇒ Πλησιάζουμε ολοταχώς προς τα Χριστούγεννα και το νέο έτος. Τα καταστήματα περιμένουν να βάλει ο κόσμος το χέρι στην τσέπη για τις γιορτινές του αγορές. Τα κλισέ της εποχής δεν θα μας μαλώσουν, αν πούμε και πάλι ότι όλα αυτά «είναι για τα παιδιά». Στα παιχνιδάδικα η πιτσιρικαρία βρίσκει τον παράδεισο. Εκεί δίνονται πραγματικές μάχες! Μακάρι οι άνθρωποι να χαίρονται και να περνούν ευχάριστα. Δυστυχώς όμως είναι πολύ παραμυθένια και φωτεινή η πολύχρωμη διακόσμηση για να είναι και παραμυθητική. Οι καιροί είναι δύσκολοι. Δίπλα στο λαμπερό αυτό κλίμα της χαράς και της προσδοκίας υπάρχουν οι συνάνθρωποί μας (πάντα άλλωστε υπήρχαν) που ζουν σε πλήρη ανέχεια, με σοβαρά προβλήματα υγείας. Είναι και όσοι βιώνουν τη μοναξιά, την εγκατάλειψη. Εκείνοι που ξυπνούν με το φόβο του πολέμου, που παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς διωκόμενοι. Και ο Θεός της Αγάπης πού; Χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη… Τα σύμβολα έχουν για τα καλά αλλάξει σημασία. Παντού θέλουμε να νομίζουμε ότι επικρατεί ο υπέρβαρος Αϊ-Βασίλης/Santa Claus. Πολύ ασπρουλιάρης για να δει τη μαυρίλα, πολύ κόκκινος για να αντιληφθεί το αίμα. Ευτραφέστατος για να χωρέσει να κατέβει με τα «δώρα» του από την ταπεινά μικρή καμινάδα του φτωχού. Και πολύ δυσκίνητος, αλήθεια, για να ανηφορίσει το δύσβατο δρόμο της παρηγοριάς, του καλού λόγου και της παιδείας. Κανένα «χαρτί και καλαμάρι» δεν ανήκει στα εργαλεία της δουλειάς του. Ο ίδιος μετατρέπεται ευχαρίστως σε τέλειο γκάτζετ για τις δουλειές των ανθρώπων. Ακόμα και σε πώμα-φελλό για τις μπουκάλες των Κρίστμας.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους. Και επί γης ειρήνη!
