Το μεγάλο κραχ στο χρηματιστήριο

⇒ Αναμενόμενο σήμερα το μεγάλο κραχ στο χρηματιστήριο. Είναι σίγουρο ότι πολλοί τις επόμενες μέρες θα τρέξουν να αγοράσουν φτηνά για να πουλήσουν ακριβά. Και τότε οι μιμιέδες θα μιλήσουν για «πάρτυ». Στον καπιταλισμό έτσι παίζεται το παιχνίδι μια ζωή – σε συνεχή επ’ ελπίδι κερδών ανακύκληση. Τι να σου κάνει και ο Σόλων με τις γεροντικές του προειδοποιήσεις… Ότι δηλαδή ο κορεσμός γεννά τον πλούτο και ο πλούτος την αλαζονεία (τον κόρον υπό του πλούτου γεννάσθαι, την δε ύβριν υπό του κόρου). Και μετά ακολουθεί η νομοτέλεια: τίσις νέμεσις, κάθαρσις (εκδίκηση, δικαιοσύνη, εξιλέωση-κάθαρση). Μέσα σε αυτό το σχήμα δεν γεννάται κανένας όλβος (ευτυχία) στον άνθρωπο. Δεν υπάρχει συναλληλία. Και δεν ανα-γεννάται κανένας λαός. Πρέπει πρώτα να υπάρξουν οι μεγάλοι ηγέτες του μέτρου. Και δεν εννοώ στην πολιτική. Εδώ καταντήσαμε να ζητάμε απλώς τίμιους, εργατικούς και συνεπείς υπουργούς-υπαλλήλους. Γιατί καμία αναγέννηση δεν είναι αιτία ευημερούντων οικονομικών δεικτών. Μπορεί όμως να είναι το αποτέλεσμα μιας υπομονετικά σχεδιασμένης νέας μεγάλης Ιδέας. Εννοώ τους πνευματικούς ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Εάν λοιπόν δεν υπάρξουν ξανά τέτοιοι ηγέτες μεταξύ των ανθρώπων, η πατρίδα θα βρίσκεται συνεχώς ημιθανής στην εντατική. Εάν δεν γραφτεί ξανά μεγάλη ποίηση και πεζογραφία, εάν δεν συντεθεί εμπνευσμένη μουσική, εάν δεν αναδειχθούν μεγάλοι δάσκαλοι των θετικών, τεχνολογικών και ανθρωπιστικών σπουδών, εάν δεν γίνουν κυρίως απαιτητικοί και ενθουσιώδεις οι στόχοι της Μέσης Παιδείας – της ραχοκοκαλιάς κάθε λαού – θα περιμένουμε για πολύ καιρό ακόμα τον Μεσσία που θα δαμάσει το τέρας του (δήθεν) κοινωνικού νεοελληνικού κρατικού εκτρώματος. Ο καθένας να το πάρει επάνω του. Αφού και δυστυχώς σε αυτό το σημείο «δεξιά» και «αριστερά» συμπίπτουν σε μία κοινή ιδεοληπτική στατική αντίληψη. Η μεν πρώτη μέσα από τους αχόρταγους «νόμους» των αγορών, η δε δεύτερη μέσα από σαρακοφαγωμένα τσιτάτα ταξικολογίας – πάλης των τάξεων. Ως να ήταν η δυστυχία του κόσμου ζήτημα εφαρμογής τύπων για να «λύνονται» από το γραφείο και εκ του ασφαλούς προβλήματα κοινωνικών ασκήσεων.