Το χρηματιστήριο της ΑΟΖ

Είτε έτσι είτε αλλιώς, η μερική οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο είναι αναμφίβολο ιστορικό γεγονός. Το αποτιμώ ασφαλώς θετικά, περιμένοντας να ακολουθήσει και η ανακήρυξη ΑΟΖ με τη μαρτυρική Κύπρο. Σε προηγούμενη ανάρτησή μου (19/07/2020) με θέμα την εισβολή, μιλούσα για «επιθετική πολιτική τώρα». Όπως συμβαίνει όμως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχουν τόσο οι άκρως ενθουσιασμένοι όσο και οι ριζικά διαφωνούντες, οι βαθείς γνώστες και οι επιδερμικοί αναγνώστες. Αποδεκτές όλες οι απόψεις, φτάνει να μην υποκύπτουν στη μικροπολιτική του θριάμβου και της απόρριψης – εδώ  το μοναδικό κόμμα που αναγνωρίζω είναι το κόμμα της Πατρίδας. Με δεδομένο δε ότι το λεγόμενο «διεθνές δίκαιο» απλώνεται κυνικά στη σκακιέρα της γεωπολιτικής ισχύος και λειτουργεί με όρους κινήσεων και προβλέψεων, θα έλεγα ότι μοιάζει με το χρηματιστήριο αξιών. Κάποια στιγμή, πρέπει να προχωρήσει κανείς στην εξαργύρωση των όποιων λογιστικών κερδών απολαμβάνει, ώστε να τα κάνει απτή πραγματικότητα. Εάν δεν προχωρήσει σε αυτό το βήμα, όλα θα του μείνουν χάρτινη θεωρία, ενώ όταν ύστερα ενδεχομένως γυρίσει το παιχνίδι άσχημα, θα «θρηνεί» για το τι «είχε» και το τι «έχασε». Τείχος δακρύων στην πολιτική δεν υπάρχει. Η διαφορά εδώ με την ΑΟΖ είναι ότι οι μεν υποστηρικτές είναι ευχαριστημένοι σε αυτό το στάδιο της μερικής «εξαργύρωσης», οι δε επικριτές θα ήθελαν να τινάξουν μονοκοπανιάς την μπάνκα στον αέρα. Ωραία που θα ήταν μα την αλήθεια – μαζί τους! Έλα όμως που το χρηματιστήριο έχει διδάξει ότι πρέπει να προλαβαίνεις τι γίνεται στην πιάτσα, αν θέλεις να βάλεις και κανένα φράγκο στην τσέπη. Πού ξέρεις κιόλας στο τέλος με την τύχη σου τι γίνεται. Καλή αρχή.