Τώρα που πλησιάζει το 3 Μνημόνιο

Δευτέρα, 06/07/2015

3.⇒ Τώρα που πλησιάζει το τρίτο “μνημόνιο” ή “συμφωνία” γίνεται κατά την άποψή μου σιγά σιγά σαφές στην κοινωνία ότι όσοι ψηφίσαμε ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, επειδή δεν πειστήκαμε για την κυβερνητική ειλικρίνεια και σκοπιμότητα διενέργειάς του, κατανοήσαμε από πολύ νωρίς ως στάση ζωής ότι η Ευρώπη είναι το σπίτι μας για χίλιους δυο αυτονόητους λόγους. Και ότι  το ΝΑΙ με κανένα τρόπο δεν σημαίνει και λευκή επιταγή στη σημερινή άκαμπτη και σκληρή δομή της Ε.Ε. Άλλο το ένα άλλο το άλλο. Το ίδιο είμαι σίγουρος ότι πιστεύει και μεγάλη μερίδα του ΟΧΙ. Είναι σίγουρο ότι σε όλους τους γεωπολιτικούς σχηματισμούς υπήρχαν και θα υπάρχουν “ισχυρές δυνάμεις”.  Εξίσου βέβαιο όμως είναι ότι δεν θα είναι πάντα οι ίδιες. Δώσαμε την εντύπωση ότι φεύγουμε. Μου φαίνεται ότι το δημοψήφισμα της 05/07/2015, με όλο το σεβασμό σε κάθε συμπολίτη της όποιας άποψης, άφησε τη γεύση της αταίριαστης ιδιαιτερότητάς μας σε σχέση με τους άλλους Ευρωπαίους. Και ότι η απόσταση που τους χωρίζει από το δικό μας “εμείς” μεγάλωσε… Θα χαρώ να κάνω λάθος.

2.⇒ Διερωτώμαι πάντως εκεί που έχουν φτάσει (και νομοτελειακά δρομολογούνται τα πράγματα) μήπως καλούνται τώρα και καθυστερημένα οι πολιτικοί αρχηγοί να βάλουν και αυτοί την υπογραφή τους για να βαπτιστούν επισήμως στα μάτια του ψηφοφόρου ως συνδιαμορφωτές του νέου μνημονίου. Έξυπνη κίνηση εσωτερικής διαχείρισης εξουσίας. 

1.⇒ Ξεκάθαρη και σεβαστή η άποψη του κόσμου στο περιττό δημοψήφισμα. Τώρα που η ρήξη δεν είναι πλέον επιλογή, κατά την ερμηνεία της χθεσινής καθησυχαστικής δήλωσης του πρωθυπουργού, είναι δύσκολο να πεισθώ ότι μπορεί να υπάρξει καλύτερη συμφωνία, για να χρησιμοποιήσω το πριν το δημοψήφισμα ίδιο επιχείρημα. Μακάρι. Εύκολα ψηφίζει κανείς, δύσκολα πραγματοποιεί. Σε κάθε περίπτωση, σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα καμία δημοκρατία δεν νικά ούτε ηττάται αλλά λειτουργεί, αφού κατά τον Αριστοτέλη (Πολιτικά, Γ, 1-4, σχολικό βιβλίο Γ΄ Θεωρητικής) “πολλοί καθώς είναι, ο καθένας διαθέτει ένα μόριο αρετής και φρόνησης, και έτσι, ενωμένοι οι πολλοί γίνονται, κατά κάποιο τρόπο, ένας άνθρωπος με πολλά πόδια, με πολλά χέρια και με πολλές αισθήσεις – και με ανάλογη, βέβαια, αρετή και εξυπνάδα”. Τώρα, που θα φανούν πολύ εύκολα και σύντομα στην τσέπη μας τα ακόμα πιο δύσκολα που έρχονται, χρειάζεται ομοψυχία. Και στήριξη στην πολιτεία.  Γιατί στη γεωπολιτική γειτονιά που ζούμε, με τις  έντονες εξ ανατολών αλλά και βορρά πιέσεις, ανησυχώ έντονα. Ανησυχώ για τις σκέψεις φίλων και εχθρών. Και εδώ δεν χωρεί κανένα “εντός ή εκτός” δημοψήφισμα.