Φιστίκ αγουέι!

Δεν μου αρέσει καθόλου που σε λίγες μέρες θα κλείσουμε για τις διακοπές των Χριστουγέννων, αφού πρακτικά θα περιοριστώ πλέον στο σπίτι. Το εννοώ. Από τότε που λείπουν τα παιδιά από τις αίθουσες, μέσα σε αυτή τη θλίψη και το διάχυτο φόβο λόγω της πανδημίας, ερχόμαστε στο καλό μας σχολειάκι οι συνάδελφοι, όσοι ερχόμαστε, κάνουμε τα διαδικτυακά μας μαθήματα -δουλεύω και εγώ στο γραφείο για την καθημερινή διεκπεραίωση των τρεχουσών υποθέσεων- ενώ στα διαλείμματα παίρνουμε καμιά ανάσα με τις συζητήσεις, τις απόψεις και το χιούμορ μας. Να πω και ότι τα αλμυρά φιστίκια συχνά συνοδεύουν την πρόθυμη παρέα. Σήμερα όμως είχα τη φαεινή ιδέα να προτείνω σε κάποιον … να τα ξεφλουδίζει ώστε να μη χάνουμε χρόνο και μάλιστα να τηρούμε αμέσως τις αποστάσεις!

– «Και πώς θα ονομάσουμε, κ. διευθυντά, τη νέα εξωδιδακτική εργασία», ρώτησε κάποιος με ένα υποφώσκον πειρακτικό μειδίαμα.

Η απάντηση ήρθε εκ των πραγμάτων αβίαστα:

– «Φιστίκ αγουέι!»

Δεν έχω δίκαιο λοιπόν, αγαπητοί φίλοι, να στεναχωριέμαι που θα κλείσουμε σε λίγες μέρες για τις διακοπές των εορτών;