Όχι στον επαρχιώτικο λαϊκισμό

30/06/2015

ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΠΑΡΧΙΩΤΙΚΟ ΛΑΪΚΙΣΜΟ:

⇒ Δεκαετίες τώρα η χώρα κλείνεται αυτάρεσκα σε μία καταστροφική εσωστρέφεια απαξιώνοντας συστηματικά και προοδευτικά, μέσα από τα λεγόμενα αναλυτικά προγράμματα, την ανθρωπιστική Παιδεία. Το αποτέλεσμα είναι ότι το τελικό προϊόν-πολίτης του ελληνικού σχολείου απεχθάνεται την καλλιέργεια της σκέψης και της πολιτικής συναλληλίας. Μένει πρωτόγονα μακριά από τον κριτικό σεβασμό στην άποψη του άλλου. Ο νεοελληνικός αυτός επαρχιωτισμός γιγαντώθηκε στο χώρο της Εκπαίδευσης και με τη βολική ανοχή της εκπαιδευτικής κοινότητας στις υποκινούμενες μαθητικές καταλήψεις των σχολείων. Με το έτσι θέλω πετυχαίνεις πράγματα. Οι νόμοι είναι μενού α λα καρτ. Το ίδιο συνέβη και σε άλλες πλευρές του μικροελλαδικού βίου. Μεγαλωμένη η κοινωνία μας στην αυτάρεσκη μικρότητά της, ορκίζεται στην ιστορία της, στον πολιτισμό της, στο πρόσφατο παρελθόν της. Τα αγνοεί όμως όλα βλακωδώς. Αποδέχεται ως εγγενή την αδιαφάνεια και τον παραγοντισμό. Με αυτό τον τρόπο, από τη μεταπολίτευση και μετά, υποβλήθηκε και καλλιεργήθηκε στη συνείδηση της κάθε νέας γενιάς ένα, περιχαρακωμένο στην αντίθεση με τους άλλους, “εμείς” που αδυνατεί να αναχθεί σε θεώρηση των ευρύτερων πολιτισμικών και γεωπολιτικών συνόλων. Κατάντησε ως εκ τούτου αυτονόητο η Ελλάδα (το λίκνο, ναι, της Ευρώπης) να θεωρεί την Ευρώπη μέσα από μία νεοοθωμανική αντίληψη: αυτοί μας χρωστούν και όχι εμείς. Όπως οι εξ ανατολών γείτονές μας εννοούσαν κάποτε την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως εκτουρκισμό της Ευρώπης, το ίδιο και εμείς, ως εθισμένα νεοοθωμανικά αποκλώναρα, κατανοούμε τη Ευρώπη μόνον ως εξελληνισμένο χώρο της καθ΄ημάς κουτσαβάκικης μαγκιάς. Η σοβούσα κρίση φαντάζει επομένως ως νομοτέλεια. Είναι ώρα να ξεφύγουμε για πάντα από αυτή την αυτοκαταστροφική δίνη. Πριν μας ρουφήξει τελεσίδικα η μαγευτική για την ιδιοσυγκρασία μας αλλά ατυχώς δυστυχούσα, αντιδημοκρατική και επικίνδυνη Ανατολή.