Τα Θεοφάνεια – Φώτα σήμερα.
→ Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· Γενηθήτω φῶς, καὶ ἐγένετο φῶς. Καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὸ φῶς, ὅτι καλόν, καὶ διεχωρισεν ὁ Θεὸς ἀνάμεσον τοῦ φωτός, καὶ ἀνάμεσον τοῦ σκότους. [Γένεσις, 1,3-4]
→ “Το φως πληροί όλο το Σύμπαν. Φως υπάρχει στα πιο μακρινά σημεία του διαστήματος, στην βαθειά σιωπή της νύχτας, στα πρόσωπα και τα τοπία του κόσμου μας. Εν τούτοις, η παρουσία του γίνεται μόνον έμμεσα αισθητή. Δεν βλέπομε το ίδιο το φως. Μέσω του φωτός βλέπομε τα αντικείμενα, τα χρώματα ή την κίνησή τους, όπως τα συνθέτει ο εγκέφαλος. Λες και η φύση να θέλει να μας προφυλάξει: Αν το ίδιο το φως γινόταν αντιληπτό, έτσι καθώς φθάνει κάθε στιγμή και από όλες τις κατευθύνσεις, θα υπερφόρτωνε τις λειτουργίες του εγκεφάλου.Την υποψία ότι υπάρχει κάτι ανάμεσα σε μας και στον κόσμο που μας περιβάλλει την δημιουργεί η συχνά παράδοξη συμπεριφορά του φωτός. Όπως είναι, για παράδειγμα, τα παιχνίδια του ηλιακού φωτός στην ατμόσφαιρα ή ένα κουπί που φαίνεται να λυγίζει μέσα στο θαλασσινό νερό.
Από την άλλη, αισθανόμαστε ότι το φως είναι πολύ οικείο, ότι αποτελεί βασικό ιστό της ζωής μας. Mε κάποια έννοια, ζούμε μέσα στο φως, δημιουργούμε υπό την σκέπη του, υπάρχομε χάρις σ’ αυτό. Όπως δεν μπορούμε να φαντασθούμε τα ψάρια έξω από το νερό, το ίδιο ισχύει και για την σχέση των ανθρώπων με το φως. Χωρίς το φως δεν νοείται ο άνθρωπος, μήτε η ζωή του. Eκτός από κάποιους που τους σημάδευσε η ατυχία, στιγμές μόνον στον βίο τους οι άνθρωποι ενεργούν χωρίς την παρουσία του φωτός, χωρίς την ευεργετική συνδρομή του. Όπως άλλωστε μαθαίνομε από τα σχολικά μας χρόνια, η θαυμαστή διεργασία της φωτοσύνθεσης συντηρεί τον κύκλο της ζωής.
H έλλειψη λοιπόν του φωτός –το σκοτάδι– δίκαια συνδέεται με φόβους, υπαρκτούς ή ανύπαρκτους, με τον ίδιο τον θάνατο, με τις σκοτεινές δυνάμεις του εαυτού μας και της φύσης. Ενώ, χάρις ακριβώς στην ιδιαίτερη σημασία της, η λέξη «φως» εμπεριέχει βαθείς συμβολισμούς. «Φως μου» αποκαλεί ο ερωτευμένος την αγαπημένη του, «έδωσε τα φώτα του στην ανθρωπότητα» επαναλαμβάνομε καθ’ έξιν για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, ενώ «δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός» ψάλλουν οι πιστοί την βραδιά της Αναστάσεως.” [Γ. Γραμματικάκης, Η αυτοβιογραφία του φωτός, e-book, 2011, σσ. 25-26]
