Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών

⇒ Σήμερα θα παραθέσω και εγώ ένα απόσπασμα από το τέλος της μελέτης του Ευάγγελου Λεμπέση «Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών στο σύγχρονο βίο». Δημοσιεύτηκε στην «Εφημερίδα των Ελλήνων Νομικών» το 1941 και ήταν βεβαίως στην καθαρεύουσα. Το απόσπασμά μας όμως είναι από το ομότιτλο βιβλίο των εκδόσεων Σπηλιώτη σε μεταγλώττιση Θωμά Γκόρπα (β΄ έκδοση, Αθήνα 2003, σσ. 38-39). Κινούμενοι εν μέσω Μνημονίων συνεχώς αμνήμονες, λουσμένοι στο ναρκωτικό του ψεύδους και στην κρυάδα του θράσους, χαμένοι μέσα στη μικροηθική κάθε ξεχασμένου εκατομμυρίου και ανακριβούς «πόθεν έσχες» αλλά και συμβιβασμένοι – δυστυχώς – με τα φτηνά κόλπα υφαρπαγής και νομής της εξουσίας, συνθέτουμε ήδη τον επικήδειο σε πολλά δήθεν «πλεονεκτήματα» πολλών. Ώστε το συμπέρασμα να είναι ένα: «η ανηθικότητα είναι αποκλειστικό προϊόν των βλακών!».

“… μόνο ο πνευματικά ανάπηρος έχει ανάγκη την επιτηδειότητα και την απάτη για να προωθηθεί ή να επικρατήσει. Κανένας άνθρωπος αξίας δεν έχει ανάγκη να γίνει επιτήδειος ή απατεώνας. Η καθημερινή κοινωνική πείρα διδάσκει ότι τα επίθετα αυτά ποτέ δεν μπόρεσαν να «κολλήσουν» σε ανθρώπους πραγματικής αξίας, που, αν υπήρξαν μισητοί, χαρακτηρίστηκαν ίσως σαν «κακοί», σαν «καταχθόνιοι», σαν «γόητες», σαν «τορπιλητές», ή σαν «λιβελογράφοι», ποτέ, όμως, σαν επιτήδειοι ή απατεώνες, κι όταν ακόμα υπήρξαν συντη­ρητικοί στις σχέσεις τους με τους υπόλοιπους ανθρώπους και κατόρθωσαν πάντα να προωθηθούν ή να επικρατή­σουν! Άλλωστε, απόλυτη εσωτερική συνέπεια της πνευ­ματικής αναπηρίας του βλάκα είναι όχι μόνο η αγελαία του τάση, όχι μόνο η προώθησή του «πλάτη με πλάτη» με τη λεγεώνα των ομοίων του, όχι μόνο η προσφυγή στα πιο φτηνά μέσα της επιτηδειότητας, στην έλλειψη αντίθε­της «γνώμης», στην προσφορά εύκολων και ανήθικων εκδουλεύσεων και στην κολακεία, αλλά και η συστημα­τική αποφυγή κάθε σύγκρουσης και κάθε μάχης. Κι όταν ακόμα ο βλάκας με την μορφή του επιτήδειου ή του απα­τεώνα, εξαναγκαστεί να δώσει μάχη, θα την δώσει με τα πνευματικά ευκολότερα και συνεπώς ανηθικότερα όπλα: το ψέμα, τη διαστροφή, τη ραδιουργία και τη συκοφαντί­α. Από δω βγαίνει και το ακλόνητο δόγμα: η ανηθικότητα είναι αποκλειστικό προϊόν των βλακών!”.