Ο αντισυνταγματικός νόμος του 2015

 ⇒ Είναι πολύ ενδιαφέρουσες οι απόψεις που ακούγονται και γράφονται μετά την απόφαση του ΣτΕ για την αντισυνταγματικότητα του τελευταίου νόμου (4327/15-05-2015) με τον οποίο επελέγησαν το 2015 οι διευθυντές σχολείων. Δεν θα σταθώ στις διάφορες ιδέες για το δέον γενέσθαι. Ο αρμόδιος υπουργός δήλωσε άλλωστε το αυτονόητο, ότι θα συμμορφωθεί με την απόφαση. Παρόλο όμως που γνώριζε από καιρό το περιεχόμενό της – και παρά τις βαρύγδουπες δηλώσεις του – φάνηκε για άλλη μια φορά η ανοργανωσιά και ανετοιμότητα με την οποία αντιμετωπίζει το θέμα. Με βαριά καρδιά μάλιστα. Οι εμπνευστές του νόμου (Μπαλτάς και Κουράκης) για να ικανοποιήσουν αρχισυνδικαλιστικά αιτήματα λατινοαμερικανικής κατά φαντασίαν αμεσοδημοκρατίας (καλά, δεν ρώτησαν τη νομική υπηρεσία του υπουργείου;) εγκλώβισαν τους συλλόγους των διδασκόντων σε μία ψευδαίσθηση ελέγχου και λαϊκής βούλησης που όμως αντιτίθεται, όπως αποδείχτηκε, στη βάση των συνταγματικών μας θεσμών περί διαφάνειας, αξιοκρατίας και ισότητας. Και αυτό συνέβη κυρίως επειδή α) περιορίστηκαν απαράδεκτα οι επιλογές των υποψηφίων ως προς τα σχολεία, β) αποκλείστηκαν υποψήφιοι κατά τη μυστική ψηφοφορία με το κάτω από το 20% ποσοστό του «έτσι θέλω» και γ) χωρίς καμία αξιολόγηση, ανώνυμα, χωρίς λογοδοσία (και επομένως ανεύθυνα) διεγράφησαν όχι πλέον μυστικά αλλά μυστικοπαθώς, οι σπουδές, οι εργασίες και οι ικανότητες ανθρώπων. Και όλα αυτά, στην πλάτη του δασκάλου και στη σημαία του κομματισμού. Δυστυχώς, ακόμη και μετά την απόφαση του ΣτΕ υπάρχουν άνθρωποι (δεν θα τους έλεγα λίγους) που επιχειρηματολογούν όχι πλέον στα όρια της γελοιότητας (μιας και έχει ξεπεραστεί ήδη από καιρό) αλλά στα όρια της επικινδυνότητας, αν όχι του φασισμού. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο είναι που είπα στην αρχή ότι δεν θα σταθώ στις διάφορες απόψεις για το δέον γενέσθαι. Επειδή αποδεικνύεται ότι η απειλή για τη δημοκρατία μας – η απειλή για τις αρχές επάνω στις οποίες αυτή στηρίζεται – δεν εντοπίζεται μόνον σε νοσταλγούς του φασισμού και του ναζισμού αλλά και σε όσους ζουν ανάμεσά μας με μύθους μαζικοτήτων. Ναι. Είναι αυτοί των οποίων τα κατεψυγμένα και πολυκαιρισμένα εγκεφαλικά κυκλώματα της πατενταρισμένης «αριστεροσύνης» αρνούνται τα πρόσωπα των άλλων, αφού ως εμφανές και μοναδικό «όραμά» τους έχουν τον έλεγχο του κράτους και μέσω αυτού τη χειραγώγηση του εξαθλιωμένου ψηφοφόρου πολίτη. Χρειάζεται πολλή προσοχή.