⇒ Μεγάλη κουβέντα το να ασχολείται κανείς με τρίχες. Το καλύτερο αντίδοτο στο γεωπολιτικό φόβητρο. Σιγά η πατρίδα κοιμάται. Πολύ μοδάτο το μούσι – πολύ τρέντι και το ξύρισμα της γάμπας μεταξύ των ημεδαπών αρσενικών. Μια βόλτα στα στέκια της νεολαίας αρκεί. Είναι η διαλεκτική αντιπαράθεση μεταξύ τριχωτού και αποτριχωμένου, σε λεπτές ισορροπίες του άτριχου (βρε αυτή η Φιλοσοφία, να μην μπορεί να μας αφήσει ήσυχους!). Διανύουμε άλλωστε την πολιτική περίοδο “του-να-τραβάς-τα-μαλλιά-σου”. Ή, να το πούμε διαφορετικά, ο,τι έμεινε εν πάση περιπτώσει μεταξύ του καραφλού Γ. Βαρουφάκη και του καλλίκομου Τ. Κουράκη στις αποχρώσεις του μαλλιαρού. Η αρμονία δηλαδή του διχασμένου κουρέως. Περί ορέξεως όμως και μόδας κολοκυθόπιτα. Τι μούσι, τι μουσείον και τι μουσική (“Άστυ”, 18/10/1885):
με το μουσι
