⇒ Όσοι από εμάς γεννήθηκαν νωρίς και πέρασαν την πρώτη τους νιότη με τις χειροκίνητες φωτογραφικές μηχανές του φιλμ – ακόμα και με τα μιας χρήσεως φλας κυβάκια της δεκαετίας του ’70 – θα βρουν νομίζω νοσταλγικά ενδιαφέρουσα την παρακάτω ανάρτηση. Ήταν η εποχή που για να βγάλεις μια καλή φωτογραφία έπρεπε να ρυθμίσεις ο ίδιος το διάφραγμα και την ταχύτητα και να ελπίζεις αγωνιωδώς ότι το καρέ που τράβηξες ήταν αυτό που είδες μέσα από το “ματάκι” τη μηχανής, όπως την κολλούσες στο μάτι σου για να αποφασίσεις, πριν ακουστεί το κλικ. Δεν τέντωνες τα χέρια σου, όπως σήμερα, για να έχεις ένα ακριβές κάδρο αλλά τα έφερνες κολλητά στο πρόσωπο με τη μηχανή για να έχεις ύστερα την ανυπόμονη αγωνία της επιτυχίας – μέχρι την εμφάνιση. Είχε τη μαγεία του. Με κρυφή ικανοποίηση ακούγαμε τότε “βγάζεις καλές φωτογραφίες!”. Σήμερα, με τη ψηφιακή εποχή και τους αυτοματισμούς, λέμε “αυτή η φωτογραφική βγάζει καλές φωτογραφίες…” Από τους ανθρώπους στα αντικείμενα. Ιδού:
[…]
Κάθε σπίτι είχε το πολύ μία φωτογραφική, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που δανειζόμασταν από κάποιον τρίτο ενόψει διακοπών ή κάποιου event. Στα 90’s η φωτογραφία ήταν χόμπι μόνο όσων πραγματικά το είχαν μεράκι και όχι, όπως σήμερα, κάθε απίστευτου τύπου που έχει λογαριασμό στο Instagram.
[…]
Το πλήρες άρθρο ΕΔΩ
