Θα μπορούσε και κάποιος άλλος να έχει σωστή σκέψη

Αποκτήσαμε και εμείς την πράσινη γραμμή μας, στη θεωρία τουλάχιστον. Η προσφυγιά και η εκμετάλλευση των ανθρώπων από τον Τούρκο -να ‘ταν μόνον αυτός-  μας χώρισε κατ’ αποκοπήν σε επαγγελματίες ανθρωπιστές και ανάλγητους ανθρωποφάγους. Ιδού ο νέος δυισμός της ελληνικής κοινωνίας. Κάπου ενδιάμεσα, η λογική θρηνεί ανάπηρη στην κλίνη του Προκρούστη. Θρηνεί, εν ονόματι της αποκλειστικότητας στην αλληλέγγυα ευαισθησία από τη μια και του κατ’ εργολαβίαν ηρωικού πατριωτισμού από την άλλη. Εδώ, αυτοί που δεν θέλουν και μισούν (πέραν πάσης αποδεικτικής αμφιβολίας) τους δυστυχείς πρόσφυγες, όπως κατηγορούνται. Εκεί, οι από καταβολής κόσμου -και μόνον αυτοί- ευσυγκίνητοι, που δεν μπορούν να σκεφτούν με ρεαλισμό, σύμφωνα με τις ενστάσεις των άλλων. Και ο ανθρώπινος πόνος συνεχίζει να βολοδέρνει στις ευγενικές προθέσεις. Η μεσότητα και το μέτρον πάνε περίπατο, ενώ τα αυτονόητα των αισθημάτων, με τα οποία συγκροτούνται κοινωνίες και δομούνται προσωπικότητες, εξαϋλώνονται. Η εξίσωση είναι δε τόσο ισοπεδωτική σε αυτό το ιδιόρρυθμο γιν και γιαν, ώστε να κατηγορείται ως απάνθρωπος όποιος θέλει (σε τέτοιες πιεστικές και μεθοδευμένες στιγμές) τα σύνορα της πατρίδας του κλειστά και φρουρούμενα, ενώ εκείνος που διαφωνεί να λοιδορείται ως αρνησίπατρις. Από πού βρέθηκε τέτοια σιγουριά, ήθελα να ‘ξερα! Τόσο βέβαιοι είστε για τα ορθά δικά σας και τόσο πεπεισμένοι για τα πονηρά των άλλων; Τόσο εύκολα διεισδύετε στη ψυχή του καθενός; Μην διχοτομείτε λοιπόν τους ανθρώπους σε ομάδες, μην τους βάζετε ταμπέλες, επειδή διαφωνούν μαζί σας. Ο κόσμος ξέρει πολύ καλά και τι είναι ανθρωπιά και τι σημαίνει πατριωτισμός. Ινστρούχτορες είναι που δεν θέλει.

«Γένοιτο μεντἂν χἀτέρῳ καλῶς ἔχον» – «θα μπορούσε όμως και κάποιος άλλος να έχει κάποια σωστή σκέψη» λέει στην Αντιγόνη του Σοφοκλή ο Αίμων στον Κρέοντα (και βασιλιά πατέρα του) όταν αρχίζει σιγά σιγά η σύγκρουσή τους για την απόφαση της αρραβωνιαστικιάς του Αντιγόνης να θάψει, παρά τις διαταγές, τον αδελφό της Πολυνείκη. Την πατρίδα (ούτε την Ελλάδα, ούτε την Κύπρο) δεν τη θέλουμε να εκβιάζεται στην κρεατομηχανή του ισλαμοφασίστα Ερντογάν. Δεν θέλουμε να μετατραπεί σε αφιλόξενο τόπο θηριώδους σκληροκαρδίας, δεν ανεχόμαστε να γίνει «ανθρωπιστικό» γκέτο βασανισμένων ψυχών. Τα ιδεολογικά σας εργαλεία μεταμορφώνουν τον πόνο και τη δυστυχία του άλλου σε μαραφέτια βρόμικης πολιτικής. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και τίποτα δεν φαίνεται όπως είναι. Σκεφτείτε το. Θα μπορούσε και κάποιος άλλος να έχει σωστή σκέψη.