Με την «αναμετάδοση μαθήματος» ανοίγει ο ασκός του Αιόλου

Κοιτάζω την αιτιολογική έκθεση (esos.gr) της τροπολογίας για τη σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση, «κατά παρέκκλιση κάθε άλλης διάταξης», όπως ρητώς δηλώνεται, «επί του πρώτου άρθρου». Προχωρώ στην «έκθεση αξιολόγησης συνεπειών ρυθμίσεων» και στο τέλος διαβάζω την απάντηση στο ποιοι κοινωνικοί εταίροι και γιατί εκλήθησαν σε διαβούλευση, καθώς και για τις απόψεις που εκφράστηκαν υπέρ ή κατά: «Λόγω του επείγοντος χαρακτήρα τους, οι προτεινόμενες διατάξεις δεν τέθηκαν σε δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση στον διαδικτυακό τόπο www.opengov.gr».

Πάντα προσπαθώ να είμαι όσο πιο ψύχραιμος, λογικός και ευγενικός γίνεται. Αχαλίνωτοι και ατεκμηρίωτοι συνειρμοί δεν με εκφράζουν. Διακρίνω δύο σκέλη:

1) Εάν στο πρώτο εννοείται ο εξοπλισμός των σχολείων με την κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή, ώστε κάθε εκπαιδευτικός να έχει τη δυνατότητα (κατά τις απρόβλεπτες περιστάσεις) να μπορεί σε ένα χώρο δικό του εντός του σχολείου να προσφέρει σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση σε ολόκληρη την φυσικώς απούσα, αλλά διά της τεχνολογίας εικονικά παρούσα και ελεγχόμενη από τον ίδιο τάξη του (με προστασία των πάντων κλπ) και, εάν οι μαθητές θα μπορούν να προφυλάσσουν κατά βούλησιν τη δική τους οπτικοακουστική παρουσία, τότε καλοδεχούμενο! Θα πρόκειται περί τηλεκπαίδευσης εν ώρα αδήριτης ανάγκης, όπως τη γνωρίζουμε. Μέχρι εδώ.

2) Εάν όμως πρόκειται για αναμετάδοση ζωντανού μαθήματος σε μία διαιρεμένη τάξη, διά φυσικών παρουσιών από τη μια, φυσικών δε απουσιών – αλλά όμως εικονικών παρουσιών από την άλλη, τότε διαφωνώ, όχι μόνον κάθετα άλλα και σε όλες τις δυνατές διαστάσεις, παρόλο που προφανώς πάλι θα ακούσουμε και για εδώ τη χρήση userename και password! Γνωρίζουμε τις σχέσεις που αναπτύσσονται στην πραγματική φυσική τάξη μεταξύ δάσκαλου και μαθητών, με τα πάνω μας και τα κάτω μας, τις καλές και κακές στιγμές μας. Στη φυσική τάξη, όλοι απευθυνόμαστε σε όλους με κοινό τον δίαυλο επικοινωνίας, απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή και άνευ παρεξηγήσεων, στο μέτρο του δυνατού, κοινή μεταφορά του γνωστικού, εκπαιδευτικού και παιδαγωγικού μηνύματος. Δεν είναι απλή μετάδοση πληροφορίας. Όλοι οι δάσκαλοι ξέρουμε πολύ καλά και εν τοις πράγμασιν, τι σημαίνει αυτό. Για τα παιδιά που λείπουν, υπάρχουν άλλοι αποτελεσματικοί τρόποι.

 3) Τάξη τέτοια, διχοτομημένη και αποδεκατισμένη, δεν είναι τάξη! Ούτε μπορεί κανείς να εγγυηθεί ότι δεν θα προκύψουν κάθε είδους γνωστά παρατράγουδα νομικής φύσεως, προσωπικών δεδομένων, παρεξηγήσεων και ηθικής. Είναι θέμα ελευθερίας, δεν είναι ανάγκη να πω γνωστά πράγματα.

4) Δεν κατανοώ το επείγον το θέματος, για να δικαιολογηθεί η απουσία διαβούλευσης. Δεν θα τηρήσω και την πεπατημένη, για να πω ότι άλλα είναι τα πραγματικά επείγοντα. Η πατρίδα, μια ζωή στα επείγοντα βρίσκεται. Η φυσική τάξη, με τις μυρωδιές και τα χρώματά της είναι, τουλάχιστον για τις δύο πρώτες βαθμίδες της Εκπαίδευσης, αναντικατάστατη. Να μην της αφαιρέσουμε και τον αναπνευστήρα. Η αναμετάδοση μαθήματος από την τάξη, ούτε επείγουσα, ούτε αναγκαία, ούτε ασφαλής είναι. Θεωρώ, επιπλέον, ότι δεν σέβεται ούτε την  προσωπικότητα του δασκάλου, ούτε και των μαθητών. Για μένα, αν ποτέ γίνει, θα μετατρέπεται σε ένα ψυχρά αναγκαστικό χάπενιγκ.

5) Με την «αναμετάδοση μαθήματος» ανοίγει ο ασκός του Αιόλου, σε χαμένες «συχνότητες». Είναι αυτονόητο ότι διαφωνώ και το απορρίπτω, όσο πιο έντονα γίνεται.