Ας πούμε ότι ζεις σε ένα γωνιακό οικόπεδο, σε μια περιοχή με πολλούς άλλους γείτονες γύρω σου. Ας πούμε τώρα ότι έχεις και έναν τσαμπουκαλή γείτονα που σου φωνάζει ότι δεν μπορείς να χρησιμοποιείς την αυλή σου, όπως εσύ θέλεις, επειδή δεν αναγνωρίζει το νόμιμο δικαίωμά σου, ισχυριζόμενος ότι δήθεν η μισή πρέπει να προσκυρωθεί στο διπλανό δικό του μεγάλο οικόπεδο. Ας πούμε ακόμα ότι σου αγριοφωνάζει καθημερινά, ώστε να μην τολμήσεις να σκάψεις ένα μέρος από το χωράφι σου, επειδή θα σε αρχίσει στις σφαλιάρες και θα το μετανιώσεις πικρά. Ας πούμε κιόλας ότι κάθε μέρα στέλλει και τα λυκόσκυλά του για να σε κατατρομάξουν.
Ας πούμε όμως ότι και τη μοναδική αδελφή σου -που βρίσκεται στο δικό της από πάππου προς πάππον οικόπεδο στην πέρα γειτονιά- την έχει βιάσει, ότι την έχει φορτώσει με ένα σωρό ξενόφερτους δικούς του (που τους κουβάλησε από το μεγάλο του σπίτι) για να γεννοβολούν εκεί και να τους βάζει να φωνάζουν ότι το σπίτι της αδελφής σου είναι και δικό τους σπίτι. Ας πούμε ύστερα ότι δεν αφήνει τα παιδιά της αδελφής σου ούτε να σπείρουν, ούτε να φυτέψουν, ούτε να θερίσουν στον τόπο τους αλλά στέλλει και εκεί τα μαντρόσκυλά του για να κάνουν κουμάντο με το έτσι θέλω.
Εσύ τι κάνεις για να γλυτώσεις από αυτή την κατάσταση; Ας πούμε λοιπόν ότι μια μέρα όλα αυτά τα καταπίνεις, δεν ζητάς ως πολιτισμένος τίποτα από πριν και λες “πάω στον αγριεμένο μου γείτονα για να μειωθεί η ένταση και να τα βρούμε”, αφού όλα λύνονται με το διάλογο και τις φιλοφρονήσεις. Τι νομίζεις φίλε μου ότι θα καταλάβαινε τότε ο τσαμπουκαλής της γειτονιάς σου, που θέλει με τις αγριάδες και το σεριφιλίκι να γίνει με το ζόρι συνεταίρος σου; Τι νομίζεις ότι θα σκεφτόντουσαν οι άλλοι σου λατρεμένοι γείτονες; Και εσύ τι νομίζεις; Ότι έτσι θα έλυνες το πρόβλημα; Φαντασία θέλει.
