Ξανά για τη σύγχρονη εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση

Τα έχουμε ξαναπεί και προχθές για την Υπουργική Απόφαση (57233/Υ1, ΦΕΚ 1859/15-5-2020) περί  σύγχρονης εξ’ αποστάσεως εκπαίδευσης και για αυτά τα «δύνανται» και «δύναται». Σήμερα,  παραλάβαμε στα σχολεία και «οδηγίες προς Διευθυντές και Εκπαιδευτικούς Δ/θμιας Εκπ/σης» διά υπουργικού εγγράφου. Στην κορυφή κορυφή γίνεται επίκληση στο άρθρο 63 του Ν.4686/ΦΕΚ 96Α/12-5-2020: «1.Είναι δυνατή η, κατά παρέκκλιση κάθε άλλης διάταξης, παροχή σύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης με χρήση μέσων τεχνολογίας σε μαθητές …» κλπ. Και «… σκοπός της παρεχόμενης δυνατότητας όλων των ανωτέρω περιπτώσεων είναι αποκλειστικά η παροχή εκπαίδευσης …». Οι φίλοι γνωρίζουν την εκπεφρασμένη θέση μου από την ανάρτηση της ενάτης Μαΐου: «είναι αυτονόητο ότι διαφωνώ και το απορρίπτω, όσο πιο έντονα γίνεται».

Αξίζει, εν τούτοις, να προσεχθεί μία διαφορά: τα «είναι δυνατή» και «παρεχόμενη δυνατότητα» τού κατά τρεις ημέρες προηγηθέντος νόμου, έγιναν στην κατά τρεις ημέρες αργότερα δημοσιευθείσα υπουργική απόφαση «οι σχολικές μονάδες … δύνανται» και «δύναται να πραγματοποιείται». Είναι σαφής και υπερτονισμένη, νομίζω, τόσο η σκοποθεσία, όσο και το νόημα. Σημαίνουν κάτι;  Άσχετα εάν εμένα μου κόλλησε η απρόσκλητη σκέψη, ποιος να είναι ο Δον Κιχώτης, τι να περνά ο Σάντσο Πάντζα, ο ιπποκόμος του, πόσο να αντέχει ο Ροσινάντε, το κοκαλιάρικο άλογό του, τι να γνωρίζει η αγαπημένη του Δον, η Δουλτσινέα. Αλλά πάνω απ’ όλα, πού να βρίσκονται αυτοί οι ανεμόμυλοι…