⇒ Ήταν πρώτα η συζήτηση στη Βουλή για τη διαπλοκή. Με τις κραυγές των αδιάφθορων εναντίον των εχθρών του λαού. Στη συνέχεια ήρθαν στην ώρα τους οι «αποκαλύψεις» για τις προθέσεις της Ντέλιας και του Τόμσεν. Παραβιάζουν ανοικτές θύρες. Ο απίθανος πολιτικός θίασος που μας κυβερνά αποφάσισε – με τον ενθουσιασμό του καρπαζοεισπράκτορα Καραγκιόζη – να εξολοθρεύσει ξανά το ΔΝΤ, ως το ΔειΝόΤερον των εκ των δανειστών θηρίων. Καμία πολιτική σοφία, μόνο ληγμένες και σκονισμένες συνταγές. Κοντά στο νου κι η γνώση. Πρώτα παίρνεις κανένα τηλέφωνο, ζητάς ύστερα ευγενικά διευκρινίσεις – δεν είσαι δα και καμία υπερδύναμη κακομοίρη μου – ζυγιάζεις αργότερα τα πράγματα και στο τέλος, αν σε παίρνει, φωνάζεις το βαστάτε Τούρκοι τ’ άλογα. Το βάθρο όμως του θρανίου πίσω από τα κάγκελα των καταλήψεων είναι κουσούρι που δεν φεύγει εύκολα. Πού η πολιτική σοφία του Ελευθερίου Βενιζέλου που ήξερε να εκμεταλλεύεται τις διαφωνίες των μεγάλων για το καλό της χωράς;
ΥΓ: Ακολούθησε και η ΕΣΗΕΑ με το διαχωρισμό των δημοσιογράφων σε “πατριώτες” και “προδότες”. Μα είναι τόσο θλιβεροί ώστε να νομίζουν ότι μπορούν να στερεώσουν το θρασύ τους αρχίδιον* με φασιστικές πρακτικές και λογύδρια για να μετατρέψουν τη χώρα σε τόπο του Μεγάλου Αδελφού – ανακατεύοντας μερικά φωνήεντα με καμιά δεκαπενταριά σύμφωνα;
*Σχόλια στον Αριστοφάνη, 1111, 1-2: ἐν ᾿Αγαμέμνονι.
[κἂν λαχόντες ἀρχίδιον: ῾Υποκοριστικῶς τὴν
ἀρχήν. διαβάλλει δὲ αὐτοὺς ὡς ἅρπαγας.]
